De comeback van De Fret is gedurfd. Want wie maakt er nu in hemelsnaam een muzieksoap in stripvorm? Alex Wesselink en Yke Schotanus doen een poging met hun verhaal over de wederopstanding van een rock 'n' roll-held uit de jaren zeventig en tachtig: Fred - De Fret - Veerman. Hij duikt vlak voor de millenniumwisseling ineens weer op, weet een producer zo gek te krijgen een contract te sluiten, stelt een nieuwe band samen en bestormt de hitlijsten met zijn nummer 'Losers win' (het blijkt een vooropgezet plan te zijn van zijn vriendin, een ex-groupie). Langzamerhand ontstaan er, net zoals in de succesperiode uit de jaren zeventig, scheurtjes in het hernieuwde popfundament van De Fret (die wel iets weg heeft van zowel Johnny Cash als Thé Lau, de zanger van De Scène). Opdringerige vrouwelijke fans zetten zijn relatie onder druk, de vele stijlwisselingen zorgen voor spanningen in de band en de luizige ex-bassist (Herry Muskiet) van zijn vroegere band dwingt via chantage een plek in de band af. In deel twee - A twist of fame - doen de makers uit de doeken of De Fret zich ditmaal wel staande kan houden in de hektiek van de popwereld vol list en bedrog. Wesselink is op strips afgestudeerd aan de Arnhemse kunstacademie. Momenteel werkt hij als freelance tekenaar/schilder in Amsterdam voor onder andere Studio Jan Kruis. Als bassist heeft hij in diverse bandjes gespeeld. Schotanus is na een studie Nederland redacteur geworden bij Adr. Heinen Uitgevers, geeft schrijverscursussen en dicht en schrijft zelf ook. Bovendien zingt hij graag. Het tweetal kent elkaar van het creativiteitscentrum Markant uit Apeldoorn toen ze daar werkzaam waren als docent. In de kroeg onstaat het idee om samen een strip te maken over popmuziek. Na een grondige voorbereiding hapt Silvester uiteindelijk toe en brengt het dit tweeluik uit. Het verhaal zit doortimmerd in elkaar. Wesselink hanteert een karikaturale, semi-realistische stijl en weet veel dynamiek in zijn pagina's te brengen. Leuk zijn de verwijzingen naar de popwereld, zoals Veerman (Volendam/de palingsound), Herry Muskiet (Harry Muskee), Mink Sellfish (Mink Deville), Karmijn (Anton Corbijn), Jan en Douwe van de Geluidsmetersessies (Jan-Douwe Kroeske en zijn radio/tv-programma De Tweemetersessies) of Oorvijg (Oor). De auteurs willen namelijk geen vrijblijvende stripsoap maken. De comeback van De Fret kan ook gelezen worden als een aanklacht tegen de vercommercialisering van de popmuziek, waar Radio 3 een duidelijk voorbeeld van is sinds de aanstelling van zendercoördinatoren. Door de gedegen aanpak dreigt echter wel het gevaar dat de strip langdradig wordt. Het verhaal mist echte spanning. Waarom bij voorbeeld geen gebruik gemaakt van flashbacks om Veerman wat doorleefder of mysterieuzer (met een geheim) neer te zetten? Ook wordt het tempo geregeld afgeremd doordat er allerlei bijfiguren hun zegje moeten doen en komt de humor soms geforceerd over. Desalniettemin zijn Alex Wesselink en Yke Schotanus een opmerkelijke stripproject begonnen, waarvan de afwerking bovendien tot in de puntjes verzorgd is. Zo is in het album een heus 'Songbook' bijgevoegd, bestaat er een aanvullende website (www.defret.nl) en is op de achterkant een speciale voorpagina van De Volkskrant, pardon De Volksmond afgedrukt. Fraai!