In het eerste deel van een fraai tweeluik schetsen scenarist Marion Achard en tekenaar Toni Galmés de bewogen jeugdjaren van de in 1933 geboren Lisou Mansion-Veil. Samen met haar oudere zus Mylaine en hun beide ouders verlaten ze als joods gezin Lotharingen na de Duitse inval in Frankrijk om vervolgens naar de niet-bezette zone in het zuidoosten te verhuizen. Eind november volgt hier een Italiaanse bezetting en na de capitulatie van de Italianen in september 1943 bezetten de Duitsers het gebied alsnog. Ze wijken uit naar een klein dorp in de Franse Alpen maar bij een Duitse controle valt Lisou’s oudere zus alsnog in handen van de bezetter.
De spanning, angst en onzekerheid die dit met zich meebrengt, komen duidelijk naar voren in dit vermoedelijk voor tieners bedoelde stripverhaal dat doorgaans een ingehouden toon en kleurgebruik kent. Toch is er, in de schaduw, ook ruimte voor de speelsheid van het kinderleven. Mooi verweven zijn bovenal de passages waarin de inmiddels bijna negentigjarige hoofdpersoon in een kalmte die contrasteert met het wrede verleden, terugblikt op wat destijds onvoorstelbaar was, ‘de afgrijselijkste menselijke gruwel’. Dicht bij de gebeurtenissen en de emoties blijvend, slagen de auteurs er zonder omhaal van woorden, het opgejaagde bestaan in beeld te brengen.