Recensies

De huizen doen middeleeuws aan. De bewoners zijn wreed en zelfzuchtig. De technologische kennis is vergevorderd, maar dat komt enkel tot uiting in ingewikkelde robots en wapens. Dat is de wereld van Anita Bomba. Problemen lost zij op met overdadige hoeveelheden explosieven. Zij is sexy, sluw, zelfbewust en gevaarlijk. Haar mannelijke tegenspelers zijn niet sexy, maar beschikken verder over dezelfde eigenschappen als Anita. Een spannend avontuur kan met deze basisgegevens niet uitblijven. Helemaal niet meer als Anita een kaart in handen krijgt die de plaats van een grote mythische goudvoorraad aangeeft.
Scenarist Eric Gratien en tekenaar Cromwell stellen niet teleur. Wat zij met grote verbeeldingskracht en veel fantasie hebben neergezet, bouwen zij uit tot een spectaculaire geschiedenis vol spanning, actie en zelfs een vleugje romantiek. En ondanks het feit dat het avontuur en een onherbergzame wereld dit alles mogelijk maken, wordt de strip gedragen door de afzonderlijke karakters en de manier waarop zij met elkaar omgaan. Neem nou Mentor, een man die we leren kennen in het moeras. Hij is lang en mager. Zijn gezicht gaat verscholen onder een grote strohoed. Daardoor zien we enkel af en toe twee priemende ogen en wat uitstekende stukjes baard. Je zou hem een filosoof/krijger kunnen noemen; een geheimzinnig, stoere figuur die ook nog in een emotioneel lastig parket komt. Dat maakt zijn omgang met Anita er des te spannender op.
De boeken kennen slechts één nadeel: Gratien slooft zich uit in te lange literair en beeldend bedoelde teksten. Daarmee is hij rode rozen rood aan het verven. Hij voegt iets toe wat de strip absoluut niet nodig heeft. Anita Bomba zou leuker, en vooral beter leesbaar zijn, zonder deze overbodigheden. Het zou de sfeervolle tekeningen, de fraaie kleuren, de absurde situaties en de zorgvuldig opgebouwde spanning alleen maar ten goede komen.