Recensies

Heel Vlaanderen (van boven de dertig) kent Piet Pienter en Bert Bibber. Nederland heeft nog nooit gehoord van deze tweederangs Robbedoes en Kwabbernoot. Houden zo.
Standaard Uitgeverij meent nu de draad weer te moeten oppakken en nieuwe delen te moeten uitbrengen van een reeks die op sterven na dood was. Even kort: Piet en Bert met de verhelderende familienamen hebben samen een Amerikaanse vriendin, Susan. Allemaal heel onschuldig. Het trio raakt betrokken bij dertien-in-een-dozijn-avonturen als spionage, smokkel, schattenjachten, ontvoeringen en achtervolgingen, maar ook 'spannende' dingen als parkeerbonnen uitschrijven, over de eigen voeten vallen of zich verslikken in een slokje koffie.
In dit nieuwe deel wint Susan de hoofdprijs in een wijkloterij: ze mag een weekje politie-agente spelen (dat zullen ze graag horen bij de Antwerpse politie, dat ze iedere dag opnieuw een groot lot hebben gewonnen). Maar Susan heeft een slecht karakter - het is tenslotte een Amerikaanse - en neemt haar job ernstig. Dat schijnt niet zo te horen bij de politie...
Op dergelijke platitudes drijft de hele reeks van auteur Pom (pseudoniem van Jozef van Hove). Een kwart eeuw geleden was dat leuk, want toen had je veel gelijkaardige reeksen met voorop Nero van Marc Sleen, maar ook Kari Lente (van Bob Mau) of Dees Dubbel en César (van Rik) en zelfs Jommeke (van Jef Nijs). Maar waar ik mij echt aan erger, is het taalgebruik: 'opgekuist' Antwerps dialect. Dit album is voor een Nederlander volstrekt onbegrijpelijk. Voor iedereen boven de grote rivieren wil ik even wat veralgemenen en tendentieus worden. Vergelijk Antwerpenaren gerust met inwoners van de Randstad: ze gebruiken allebei een taaltje met een zeer zwaar accent en vol eigenheden en fouten. Bovendien zien ze dat dan als norm. Van mij mogen ze, maar niet in strips die voor heel het Nederlands taalgebied bedoeld zijn. En dan is er nog de erg stroeve tekenstijl, de armoedige decors, de formule om poppegezichtjes te tekenen, het ontbreken van anatomisch inzicht, het negeren van 'camerawisselingen'.
Als onder deze recensie geen sterren staan, dan is dat niet uit onachtzaamheid. Gewoon de bedoeling.