Eind dit jaar komen de bioscoopfilms van Judge Dredd en Batman. Arboris brengt als voorproefje het tweede deel uit van de trilogie waarin beiden de hoofdrol spelen: Vendetta in Gotham. Hoewel het eerste deel hiervan (Judges in Gotham) in alle opzichten een indrukwekkend stripalbum is, heeft het tweede deel last van een hoog Back to the future II-gehalte. Want in dit album wordt een brug naar het laatste deel van een trilogie gemaakt. En net als in bovenstaande film is de fundering van deze brug, het plot, niet zo sterk. judge Dredd komt uit de toekomst om te zorgen dat in het heden een gebeurtenis niet plaatsvindt. In de toekomst (lees: deel 3) moeten Batman en Dredd namelijk gezamenlijk strijd gaan leveren tegen de Riddler. En met een dooie Batman gaat dat nogal moeilijk. Daarnaast heeft onze judge nog een appeltje met Batman te schillen. Met weinig dialoog wordt hier dus de basis voor een spetterend, afsluitend derde deel gelegd.
Als dit album qua plot niet zo sterk is, hoe zit het dan met de tekeningen? Het boek bestaat voor meer dan de helft uit actie- en gevechtscènes tussen de helden, getekend door Cam Kennedy. De mensen die comics lezen, kennen hem van de Star wars: Dark empire-series en weten wat zijn kwaliteiten zijn. Cam is namelijk een groot sfeerschepper en weet Gotham goed als een donkere industriële metropool neer te zetten. Daarnaast tekent hij de hoofdfiguren zoals schrijvers Alan Grant en John Wagner graag hun figuren zien: arrogant, cynisch en lelijk. Ik ben blij dat zowel Batman als Judge Dredd hun masker/helm niet afnemen. Maar zijn tekenstijl is helaas te statisch om actie goed weer te geven. Hierdoor wordt Vendetta in Gotham een zwak, afstandelijk album, wat alleen interessant is om je serie compleet te maken. De Nederlandse vertaling is redelijk. Het vertalen van het Engelse 'pal' als 'ouwe knakker' is een vondst. Daar zullen ze bij Van Dale van smullen.