Recensies

De wereld na de bom volgens Trillo, Deze auteur is bij de meesten bekend van de uitstekende reeks Fulu. Ook in Persecution vinden we van hem een kort verhaaltje terug, En het is volgens deze formule dat De zandgravers geschreven is, vier korte verhaaltjes in de 'world after'. De wereld is veranderd in een zandwoestijn, al de zeeën zijn opgedroogd. Hier vinden we Dragger, hij die sporen zoekt, en Tali, zij die boom wordt, de twee hoofdpersonen van deze reeks. Dragger is een gerenommeerd spoorzoeker en van heinde en verre komen de raarste personages naar hem toe om allerlei zaken op te sporen. Voor de bewoners van deze wereld zijn de twintigste-eeuwse voorwerpen zeer waardevol, en dikwijls vormen ze het hoofdbestanddeel van hun riten. Zo vraagt in het eerste verhaaltje een japanner aan Dragger om hem naar de gevaarlijke zuidelijke stad te brengen. Aldaar moet de oosterling zoveel mogelijk foto's nemen om tegenover zijn Goden te bewijzen dat hij die heilige plek bezocht heeft.
Als je de bovenstaande verhaallijn geslaagd vindt, dan is De zandgravers een album voor jou. Mij lijkt het allemaal iets te gemaakt, waarbij de clou meestal kant noch wal raakt. Ook de confrontaties tussen de cynische Dragger en de jonge onstuimige Tali brengen hier geen verandering in.
Alles wat we van de omgeving te zien krijgen zijn verlaten zandvlakten, ruïnes, zand en eenzaten. Nergens is er sprake van industrie; hoe kunnen deze mensen overleven in deze wereld en daarenboven waar halen ze de middelen om gebruik te maken van twintigste-eeuwse technologie (filmrolletjes, benzine)?
De tekenstijl van Mandrafina doet me lichtelijk aan Pratt (De woestijnschorpioenen) denken, terwijl de inkleuringen zeer veel weghebben van de eerste Axel Moonshines.
Na het lezen van dit album krijg je de neiging te doen wat Tali op de achterflap demonstreert: achteloos het boek over je schouder weggooien; bof.