Recensies

Blonde helden, zwarte schurken, schaarsgeklede dames, waanzinnige geleerden, beurzensnijders, magiërs, aapmensen, amazones, roofridders, zelfgebouwde luchtballons, windhozen, schipbreuken, wurgslangen, bodemloze ravijnen, levende dinosauriërs, moerasmonsters, vrouwen hangend boven kraters met gloeiende lava, zeeslangen, sneeuwstormen, grotten met vampiervleermuizen...
Een paar elementen uit de eerste bundeling van avonturen van de klassieke stripheld Jack Pott. Klassiek in de zin van de vooroorlogse Amerikaanse krantestrip, waar een held nog een held was en achter elke deur en bergkam het Onbekende nog wachtte. Jack Pott is tegelijkertijd een hommage en een parodie op het genre, een strip waarin clichés niet vermeden, maar midscheeps geramd worden, met een plot als een achtbaan: het gaat nergens naar toe, behalve naar het volgende avontuur. De lol van het aan-elkaar-verzinnen straalt ervan af.
Minck Oosterveer tekent deze vrolijke potpourri swingend en effectief, zij het in een niet altijd consistente stijl, met nèt dat beetje overdrijving dat het parodistische element blootlegt, zonder in slapstick te vervallen. Aparte vermelding verdienen de pràchtige dames.
Ook het boek zelf is van een type dat je tegenwoordig niet meer verwacht te zien: gedrukt op veredeld toiletpapier, zonder titelpagina en (buiten een copyrightregeltje achterin) zonder vermelding van makers of uitgever. Het valt te hopen dat dit opzet is; het sluit in elk geval naadloos aan bij de strip zelf: pulp met een knipoog.
Achterop wordt deel twee voor maart 1995 aangekondigd.