Recensies

In 1989 startten tekenaar Darasse en gelegenheidsscenarist Hislaire een serie over drie aan de weg timmerende striptekenaars. Sinds een drietal delen heeft de succesvolle scenarist Tome (pseudoniem van Philippe Vandevelde) de scenario's voor zijn rekening genomen.
In de inleiding van het album staat ter verduidelijking te lezen dat 'Mazda' bij de Perzen de god van het licht was, en door artiesten - vooral striptekenaars - ook wel beschouwd wordt als de god van het geestelijk licht of de inspiratie.
Hoe het met de Perzen is afgelopen na de islamitische revolutie, moge als een bekend gegeven worden beschouwd, en het moet gezegd worden dat Mazda als inspiratiebron door Darasse en Tome niet te vaak kan worden geraadpleegd.
Het blijkt maar weer dat het maken van een echt geslaagde humoristische strip maar weinig auteurs is gegeven en, helaas, probeert ook in dit album het schrijversduo op een dikwijls gekunstelde wijze de lachspieren te prikkelen.
De opbouw van de gags is vaak doorzichtig als glas, en (dus) blinken de clou's niet echt uit door verrassende spitsvondigheden.
Wellicht dat de verklaring daarvoor gevonden kan worden in de stelling dat het tekenwerk van Darasse de humor van Tome op grafisch gebied mogelijk minder doeltreffend aanvult dan dat van bij voorbeeld Janry, met wie Tome toch zeer geslaagde humoristische reeksen (Robbedoes en De kleine Robbe) maakt. Hoe dan ook blijft de lezer met een onbevredigd gevoel en een nostalgisch verlangen naar de hoogtijdagen van Dupuis, toen een redactiestrip als Guust het weekblad Robbedoes nog sierde, achter.
Het 'pop-up'-hebbedingetje dat als leuke geste het album vergezelt, vormt daarbij geen compenserende pleister op de wonde.