Recensies

Bij het bespreken van een recent Baard & Kale-avontuur is het schier onmogelijk om niet terug te kijken naar het begin. In 1938 verschenen beide heren als Tif et Tondu in Spirou. Fernand Dineur was verantwoordelijk voor zowel scenario als tekeningen. Vanaf het tiende verhaal, ontstaan zo rond 1947, nam Willy Maltaite de tekenpen over van Dineur. Deze Will hield dat vol tot en met verhaal 55 in 1989, gesteund door scenaristen als Tillieux en Desberg. Het sterke punt van de strip was het samengaan van spanning en boertige humor, waarbij Kale in zijn enthousiasme werd geremd door zijn aangever Baard. De verhalen worden gekenmerkt door een 'alles is mogelijk'-principe. Thema's als varen, duiken en gangsters vangen worden afgewisseld met science fictionachtige gebeurtenissen.
De kompanen hadden tot halverwege de zeventiger jaren een vaste tegenstander in Stomp, een gentleman-boef. Nadien worden de tegenstanders wat onpersoonlijker. En dan nu vanaf verhaal 56 het duo Alain Sikorski/Denis Lapière. De wijze waarop zij Baard en Kale vormgeven is serieus. Beide heren zijn detectives en hebben relaties. Hun antagonisten zijn gevaarlijk en uit op doden. Daarmee is een andere toon gezet dan bij hun voorgangers. No nonsense van de negentiger jaren.
In dit verhaal is Baard, wandelend langs de Normandische kust met zijn vriendin getuige van een laffe moord. Een jonge vrouw wordt van de rotsen gegooid. Deze moord wordt gevolgd door een tweede en een reeks aanslagen. Zoals zo vaak gaat het hier om een wraakoefening van een gefrustreerd en getormenteerd individu, die 20 jaar na een tragische gebeurtenis, waarbij seks, drugs en rock and roll een belangrijke rol speelden, verhaal wil halen.
De overbekende tekenstijl van Will wordt door Sikorski praktisch naadloos overgenomen en stemt tot genoegen. Het verhaal is tot de laatste bladzijde spannend en onderhoudend. Baard en Kale kunnen met deze tekenaar en scenarist nog jaren mee.