Recensies

De eerste keer dat ik werk onder ogen kreeg van Crisse (pseudoniem van Didier Chrispeels) was in het tijdschrift Robbedoes. In 1979 verscheen in dat blad de serie Ocean's kings, een strip over mensen en dolfijnen. In 1987 kwam bij uitgeverij Armonia een album uit van deze strip.
Nu, 15 jaar later, heeft Crisse al een aardig oeuvre opgebouwd, waarvan de vier delen van de reeks Het kristallen zwaard (eveneens op scenario van Goupil) wellicht het meest bekend zijn. De wereld en de personages van Het kristallen zwaard vormen ook het decor van de nieuwe serie Loretta & Harpeya.
Dit zijn de namen van twee kleine, oerlelijke heksjes die na de dood van hun voogd, de druïde Arkheia, zich hebben ontfermd over zijn vijzels, fiolen en kruiderijen. Hiermee proberen zijn een schoonheidselier samen te stellen om daarmee te veranderen in aantrekkelijke jongedames die zonder moeite knappe prinsen om hun vingers winden.
Dit is het centrale thema van dit album. Het kostte mij bijna tien pagina's om te begrijpen dat het hier niet ging om één verhaal, maar om een collectie van één- (en soms twee-)pagina gags. Dit blijkt op generlei wijze uit de inhoud, de opmaak of anderszins. U bent dus gewaarschuwd. In die wetenschap kunt u zich vermaken met de pogingen die soms te vroeg teruggedraaid worden of geheel andere wendingen krijgen. Heel wat klassieke sprookjes krijgen in dit album een nieuwe variant. Veel variatie zit er echter niet in de scenario's van Goupil, waardoor het Leitmotiv uitgekauwd wordt en het album dus te snel eentonig en vervelend wordt.
Sinds zijn optreden in 1979 is het tekenwerk van Crisse duidelijk vooruit gegaan. Het doet mij echter nog steeds en eigenlijk zelfs steeds meer denken aan het werk van Dany Henrotin (van Roze Bottel). Sommige platen doen mij wel heel erg sterk herinneren aan onder andere Het kasteel van de vier manen en De driedelige spiegel. Dit neemt niet weg dat de tekeningen er verzorgd en leuk uitzien en ook de inkleuring een eervolle vermelding verdient.
Al met al is Loretta & Harpeya heus een leuk, goed verzorgd album. Helaas vervalt het scenario te snel in herhalingen. Uit het 'ééntje' op de cover trek ik de conclusie dat er meer albums zullen volgen. Het is te hopen dat dan andere thema's gebruikt zullen worden. want met deze aanpak is één album meer dan genoeg.