Recensies

Raar is het wel. Treinen en seks gaan altijd hand in hand. Zelf heb ik het nog nooit meegemaakt. Soms komt 'het mooiste meisje van de wereld' de wagon binnen. Maar ze gaat altijd ergens anders zitten. Ik weet niet waarom. Alleen dat ik het omgekeerd ook niet had gedurfd.
In strips is het allemaal anders. Slechts twee verhalen in deel 2 van de Eroticonreeks hebben treinen als decor. En dat is dan meteen het enige cliché dat in deze strip niet volkomen wordt bevestigd. Voor de rest is het kommer en kwel. Clichés zijn niet slecht, zolang ze tenminste eerlijk worden geleefd. Maar in Schunnige reisverhalen zijn ze niet meer dan krakkemikkige kruiwagens vol fantasiegebrek.
Om bij de treinen te beginnen: Nachttrein der dromen (Victor de la Fuente en Guy Vidal) is onbegrijpelijk. Ik herken alleen de TGV. Warnauts en Raives maakten een subtiel verhaal. De diabolische erotiek van de bedreiging in lijn 7 van de Parijse metro loopt echter zo vreselijk correct af, dat elke gedachte aan seks voor zeven weken verdwijnt. Jammer dat dit het eerste verhaal in de bundel is.
De andere vervoermiddelen zijn wellicht zinnenprikkelender. Voor bijbehorende verhalen gaat dat in ieder geval niet op. Over de kruiwagen (Pichard) heb ik het eigenlijk al gehad. De olifant (Autheman en Dethorey) leidt tot een korte reprise van de Kama Sutra, maar mist alle charme van die hiërogliefe platheid. De draagstoel (Parras en Galliano) met bijbehorende harem loopt uit op de onvermijdelijkheid van de dood. Heel gepast het laatste verhaal. Krijg 'm dan nog maar eens omhoog. Boten doen het weinig beter.
Zweette de erotiek van Slauerhoffs zinderende scheepsdek af, Annie Goetzinger brengt het slechts tot oneigenlijk verkregen schemerlampjes. En de bootreis van Loustal en Patrick Cauvin bestaat uit één plaatje: commentaar overbodig. Blijft de luchtballon (Jean-Claude Forest en Hélène Girard) over. De beste strip van het album: luchtig, satirisch, opvallende kleuren en... een beetje erotisch toch wel.
Schunnige reisverhalen is niet schunnig, allesbehalve verrassend. De meeste bijdragen overstijgen nauwelijks het niveau van illustraties bij de lezerservaringen in de Chick. Beginnende lezers dan wel te verstaan. Het is ergerlijk. Stuk voor stuk zijn de verhalen goed getekend. Maar waarom zijn de scenario's bijna zonder uitzondering zo ontzettend slap? Schunnige reisverhalen laat maar één conclusie toe: reizen is vervelend. De uitgever van de Eroticon reeks zal dat met me eens zijn. Want leer mij Zelhem kennen.