Recensies

Disney-films zijn nooit bedoeld voor kinderen. Sneeuwwitje stelde meteen die norm en sindsdien werd daar zelden van afgeweken. The fox and the hound was flets en Aladdin was voor tieners bedoeld, maar de meeste Disney-klassiekers moeten het hebben van een mix van humor, romantiek en spanning. Net die spánning maakt een aantal prenten niet echt geschikt voor kleine kinderen. En deze trendsetter uit 1937 opent meteen eng. Het romantische 'spiegeltje, spiegeltje'-fragment is huiveringwekkend. Het typeert dan ook van meet af aan de verachtelijke koningin. Sneeuwwitjes moeder is dan wel een sterk karakter maar de film wordt braaf gehouden door het extreem-naïeve Sneeuwwitje. Karakters met een goede inborst zijn echter nooit beklijvende helden. Het verhaal is één grote metafoor en is flinterdun. De humor komt van de uitgesproken typische trekjes van de dwergen, de romantiek van de prins en de charme van de dieren uit het bos.
En Sneeuwwitje is niet alleen erg zoet, ze loopt ook op die kenmerkende overgeacteerde manier uit de dertiger jaren. Actrices als Vivian Leigh en Greta Garbo haalden hun dramatiek uit hun overdreven theatrale houding. Dit uitvergrote gedrag werd ook gebruikt door de spelers die model moesten staan voor de menselijke figuren in Sneeuwwitje. Die zijn namelijk overgetekend uit gespeelde live-action-fragmenten.
Dat geeft ze eveneens een bravere souplesse dan pakweg Belle, Ariël of Jasmine. De pasteltinten en de opvallende aanwezigheid van bloemen en dieren geven het geheel iets zachts. Enkele van de angstaanjagende scènes zijn in dieppaars, gifgroen of zelfs gitzwart. Het contrast is groot en brengt het geheel wat uit zijn evenwicht. Recentere Disneyfilms zijn vaak beter uitgebalanceerd. Veel aandacht gaat ook uit naar lange muzikale fragmenten of eindeloze sfeerschepping. Bevorderlijk voor de vaart in de film is dat niet. Dat maakt Sneeuwwitje vooral een oogstrelende film, maar in de context van tegenwoordig geen entertainment. Het was een revolutionair project en een absoluut meesterwerk maar ondanks het opfrissen van de kleuren is het eindresultaat gedateerd.
De onschuld van Sneeuwwitje wordt in één van de eerste scènes neergezet met het deuntje Het wenslied / Het meisje waar ik van hou, een lief liedje dat echter niet zonder slag of stoot Walt Disneys goedkeuring kon wegdragen. Het componeren van de muziek voor deze film liep niet van een leien dakje. De liedjes werden geschreven door Frank Churchill, Paul Smith en Leigh Hatline. Talrijke pogingen werden door de baas afgekeurd. Hij wilde dat de liedjes het verhaal meevertelden, wat kenmerkend is voor een musical. Met die muziek ging Disney regelrecht in tegen de gangbare Hollywoodpraktijken. Het was in die tijd de gewoonte om de muziek volledig los van het verhaal te gebruiken. Acht van de 25 gecomponeerde liedjes werden uiteindelijk geselecteerd voor Sneeuwwitje en de zeven dwergen. Ze werden voor de video in het Nederlands volledig opnieuw ingezongen.
Ook de dialogen zijn niet de originele stemmen uit die tijd. Schrik dus niet als u Bert en Ernie uit Sesamstraat, of Beatrix Potter uit de Pete the Rabbit-video's hoort langskomen. Vooraanstaande Nederlandse stemartiesten als Paul Haenen, Wim Schippers en Bernadette Kraakman werden ingehuurd om de nieuwe liedjes en dialogen te doen.
Vlaams ingesproken Disneyfilms lijken niet haalbaar te zijn. De Nederlandse markt is beduidend groter dan de Vlaamse, vandaar dus het geringe aandeel van als-raar-ervaren Vlamingen in Nederlandse dubbings.
Uitzondering op die regel is de inbreng van Nolle Versijp, die de vader van Jasmine uit Aladdin doet. En in de nieuwste Disney-bioscoopfilm De leeuwenkoning lipt Door Van Boeckel (van hitreeksen als Het liegebeest, Familie en De familie Backeljau) het wrattenzwijn Pumbaa, terwijl David Verbeeck (Suske uit de Suske en Wiske-musical) de stem van Timon de meerkat op zich neemt. Deze drie personages zijn echter karikaturen die best wel belachelijk mogen klinken, volgens de Nederlandse mentaliteit.
In de Sneeuwwitje-video komen hoofdzakelijk acteurs van boven de grote rivieren voor, zoals Jules Croiset, Coen Flink en Harrie Geelen. De synchronisatie van Sneeuwwitje is dus Nederlands, maar gelukkig niet in Randstad-Hollands met zware accenten.