Recensies

Na het lezen van dit Ravian-album is het wel duidelijk dat je Jean-Claude Mézières en Pierre Christin niet snel op de bank voor de tv zult aantreffen. Om de verderfelijkheid van dit medium draait het namelijk allemaal in De sferen van de macht, al weer het vijftiende album rond de (voormalige) tijd/ruimte-agenten Ravian en Laureline. Hun ruimteschip krijgt panne op de planeet Rubanis, waar de macht is verdeeld over vijf sferen: de sfeer van de industrie, die van het zakenleven, het uitgaansleven en die van de kopstukken (de hogepriesters, de top-ambtenaren en de aristocraten). In de vijfde sfeer zetelt de werkelijke macht, maar niemand weet hoe je die sfeer kunt bereiken en wie het daar voor het zeggen heeft. Een zekere kolonel Tloc biedt Ravian en Laureline geld voor de reparatie van hun schip, maar verlangt in ruil daarvoor toegang tot de laatste sfeer. Het duo heeft weinig keus en gaat op zoek, geholpen door een kwajongensachtige taxichauffeur, een Brommpt van Bluxte (een humeurig diertje dat alles van waarde omzet in geld), en hun oude 'vrienden' de Shingoos (drie geslurfde sjacheraars). Al gauw komen ze erachter dat de machtssfeer communiceert via beeldschermen waarvan een hypnotische werking uitgaat, en die op de lange termijn de hoofden van de kijkers doen krimpen.
Je hoeft geen literair criticus te zijn om de dubbele bodem in dit album te ontdekken, maar dat is natuurlijk niet het soort lezer dat Christin voor ogen heeft. De serie Ravian mikt nu eenmaal op zowel fijnproevers als op grote publiek tegelijk. Met dit in het achterhoofd valt het slechts te prijzen dat Christin de gewone striplezer wat meer wil bieden dan ruimteschepen en laserstralen. Wie niet blijft zeuren om gelaagde verhalen à la Charyn, beleeft aan De sferen van de macht ongetwijfeld een hoop plezier. Mézières tekenwerk is wat minder smeuïg dan in zijn vorige album De levende wapens. Aan detail ontbreekt het niet, maar de afwerking is wat schraal en nonchalant. Gelukkig valt dat door de sfeervolle inkleuring (al sinds het eerste album uit de reeks in handen van E. Tran-Lê) nauwelijks op.