Recensies

De nieuwe serie Castel Armer wordt geschreven, getekend én ingekleurd door H. Reculé, een naam die ruikt naar pseudoniem. Wellicht gaat derhalve achter Reculé meer dan één persoon schuil. Hoe dan ook: Castel Armer gaat zeer voortvarend van start, misschien wel iets te voortvarend. Aan het hele mooie tekenwerk ligt het niet, wel aan de hoogdravende tekstgedeelten. Een serieuzer probleem is de verhaalstructuur. Wanneer je de lezer vertrouwd wilt laten raken met een groot aantal nieuwe personages, lijkt een raamvertelling met tijdsprongen mij niet de beste opzet. De verwarring die dat met zich meebrengt wordt bovendien versterkt door de bij vlagen nogal onduidelijke beeldregie.
Gelukkig speelt Castel Armer in een tijd, waarin het leven nog eenvoudig was. Castel Armer speelt namelijk in de Middeleeuwen, toen de winters nog echt streng waren, wat de vrouwen er niet van weerhield zich binnen en buiten luchtig te kleden, en iedereen wel verwikkeld was in de een of andere queeste. Dit is zo'n strip waarin niemand ooit eens rustig slaapt: de één ligt wakker omdat hij een verloren liefde niet kan vergeten en bovendien voortdurend moet vluchten voor een ander die vergelding zoekt voor zijn dode vader. Een volgende heeft geen rust eer hij paus is en een vierde is vastbesloten om zich te wreken op zijn broer (= degene die paus wil worden). Een vijfde tenslotte wordt wakker gehouden door de spookstem van de eerste. Wie geen waanbeeld najaagt of erdoor achterna wordt gezeten, slaapt misschien wel, maar sterft waarschijnlijk jong. De Middeleeuwen van Castel Armer zijn immers buiten bar koud, overal donker en bovenal gevaarlijk. Wordt men 's nachts niet door boze dromen bezocht, dan zijn het wel boze schurken of zelfs maar eenvoudige struikrovers die een mens uit de droom helpen.
Castel Armer is een mooie, veelbelovende strip die zich in dit eerste deel helaas enigszins vergaloppeert. Hardlopers hoeven echter geen doodlopers te zijn (als ze in het volgende deel tenminste wat gas terugnemen).