Recensies

Dick Matena, het enfant terrible van de Nederlandse strip wereld toont zich wederom een klasse apart wanneer het gaat om veelzijdigheid. Na toppers als Mythen en zijn bewerkingen van jongensboeken als Pietje Bell, Kruimeltje en Dik Trom, verrast Matena zijn publiek dit keer met Flynn, na Steven de Rie's 3 dagen van de Doler, de eerste Nederlandse comic. Dick is een bijzonder kind en dat is-ie!
De vraag is natuurlijk of de Matena-fan wel zo'n plezier wordt gedaan met deze nieuwe gril van de meester. Geheel in de traditie van de Amerikaanse comics omvat deze Nederlandse variant namelijk twee doorsneeverhaaltjes van het kaliber 13-in-een-dozijn. Deel I toont de rebel Flynn die het opgefokte filmwereldje per zeilschip naar Afrika ontvlucht en dan pardoes in handen valt van... luipaardmannen (jawel). Deel 2 laat zien hoe de held de aanslag op zijn vriend wreekt en stoïcijns een bevallige Chinese schone redt uit de wrede handen van haar even wrede kidnappers. De diepgang van een lift in een caravan dus.
We kennen Matena's fascinatie voor gekwelde en gedoemde personages al uit zijn werk rond Van Gogh en Edgar Allan Poe, en daarom kan zijn knipoog naar de betreurde Erroll Flynn een logische keuze worden genoemd. De Hollywood-ster van weleer was een legendarisch rokkenjager en een onverbeterlijk drankorgel en werd ooit door een tegenspeelster 'a fifty years tresspass against good taste' genoemd. Echter, Matena zou Matena niet zijn, als hij niet met zijn eigenzinnige karakterinterpretaties een geheel eigen signatuur gaf aan zijn Earl Flynn. Matena's cynisme en ironische kijk op zaken zijn raker dan ooit in zijn weergave van Hollywood en de haat-liefde verhouding tussen de onberekenbare acteur en diens hulpeloze studiobazen.
De comic, waarvan 20 (!) delen zijn gepland die tweemaandelijks zullen verschijnen, is schetsmatig en soms bijna nonchalant getekend. Het talrijke gebruik van close-ups, de weinig verfijnde pagina-indeling en het staccato vertelritme volgen exact de wetmatigheden die zo karakteristiek zijn voor dit genre. De vaak clichématige gebeurtenissen volgen elkaar in zo'n kort tijdsbestek op, dat Matena's capaciteiten als overtuigend verteller niet echt uit de verf komen. De inkleuring is, zoals bijna altijd bij Matena, fraai verzorgd en completeert de tekeningen en het verhaal in sfeer.
Al met al is deze Flynn, door Arboris in een Europees jasje gestoken, alleen voor de echte comic-liefhebbers veelbelovend te noemen.