Recensies

Een zeemeermin met benen ontstijgt de golven. En Gully Traver weet niet waarom hij juist die dag op het strand is. Hij neukt haar en slaat een 'zandracer' dood. Zo begint zijn relaas. Maar op driekwart van het avontuur weet hij het nog steeds niet. Het bevreemdend gezelschap waarmee hij langs de vloedlijn trok, is ondertussen in zee verdwenen. Alles wordt minder en minder tastbaar. Gully Traver 'navigeert in grensgebied'. De laatste bladzijden danst hij met een dame in wit, een bevallige nimf in spreidstand tussen onweerswolken. Zij zweven en Alex Varenne lijkt ervan overtuigd, dat de lezer nu het antwoord op Travers wezensvraag weet. Maar dan heeft hij buiten mij gerekend.
Reisverhalen zij er in geuren en kleuren, met of zonder eind, boordevol natuurschoon of met gevoel voor de boven-natuur: de metafysische reis. Neem Conrad, Céline, Kerouac, Proust voor mijn part - en ik ben meteen overtuigd, dat een reis verder kan gaan dan voetstappen op gloeiend asfalt, koortsachtige doelloosheid, of een familiebezoek. Maar Varenne suggereert alleen een metafysische reis. Het anagram van Gulliver's travels is een zwaktebod. Traver reist niet, hij beweegt - in de meest amorfe zin van het woord. Het scenario van Gully Traver parasiteert op het reisverhaal, maar is naar mijn idee niet eens een verhaal. Het is een verzameling clichés, vastgekoekt rondom de glorierijke traditie van het echte reisverslag. En mocht dit bedoeld zijn als een pastiche, dan is het een uitermate slechte geworden. Teleurstellend, want Alex Varenne tekende eerder beslist goede, vage maar betekenisvolle verhalen.
Toen al lag zijn kracht in de afbeelding en voor Gully Traver geldt dat eens te meer. De zwart/wit-tekeningen zijn ruw, maar beeldend. Vóór de lege horizon, de verte, de onmetelijke oceaan ontmoet het oog van de lezer de gestalte, de handelingen van de held en zijn mede-slachtoffers, maar hij vangt nooit hun blik. Ogen blijven afgewend, zwarte puntjes in zichzelf. Dat is de sterkste uitdrukking van Travers navigatieproblemen. Maar de tekeningen alleen maken Varenne's verhaal nog niet goed.
Omdat voor mij in een goede strip scenario en grafiek elkaars evenknie zijn, vind ik Gully Traver niet geslaagd. Alsof ik cognac moet drinken uit een mok.