Recensies

Het derde deel van January Jones, De schatten van koning Salomo, is een spannende, degelijke en fraai getekende avonturenstrip. Toch mankeert er het één en ander aan. Dat de strip zijn inspiratie ontleent aan de klassieke avonturen van Indiana Jones, Blake & Mortimer en Kuifje is voor iedere lezer klip en klaar. Het ligt er alleen zo dik bovenop. Neem bij voorbeeld de vele verwijzingen naar Kuifje. Dat begint al met het tekenwerk. De klare lijn-achtige tekeningen zijn prachtig - al heeft Eric Heuvel af en toe moeite met de lichaamsverhoudingen - maar zouden soms regelrecht uit Kuifje-albums overgenomen kunnen zijn.
Maar ook in het verhaal zelf komt Kuifje te veel om de hoek kijken. De schatten van koning Salomo begint in Cairo, alwaar January, Rik en Josephine een ontmoeting hebben met de egyptoloog professor Jacobini. De professor staat ook al, zij het dan in gemummificeerde vorm, in De sigaren van de farao (zie Sigaren, pag. 8). Verderop in het verhaal (pag. 8) komen we senhor Oliveira da Figueira tegen, een welbekend Kuifje-personage. Andere verwijzingen zijn onder meer het opduiken van stapels albums van De sigaren van de farao in kisten waar wapens hadden moeten zitten (p. 14), sjeiks die wel of niet gecharmeerd zijn van Kuifje-verhalen (pag. 14 en Sigaren pag. 15) en auto's die zo uit Kuifje in Afrika zijn overgenomen (onder andere pag. 21, alwaar de taxi precies dezelfde nummerplaat heeft als het vehikel waarmee Kuifje rondrijdt in Kuifje in Afrika).
Het bontst maakt Martin Lodewijk het met de episode uit het verhaal waarin January als slavin aan een sjeik wordt verkocht. Lodewijk verwijst hier natuurlijk naar Cokes in voorraad. Hergé gebruikte het gegeven van de moderne slavenhandel om er een briljant verhaal van te maken zonder een vingertje op te heffen. In De schatten van koning Salomo krijgt de lezer, onder het motto 'Oom Wim vertelt, een uitleg over het bestaan van slavernij in de twintigste eeuw. Dit, terwijl we een avontuur aan het volgen zijn en geen geillustreerde jeugdencyclopedie. Onduidelijk is ook waarom deze episode in het verhaal is opgenomen. Het voegt niets toe en de lezer kan het dan ook gevoeglijk overslaan zonder de grote lijn uit het oog te verliezen.
Het verhaal heeft in het algemeen een uitleggerig karakter. Er staan regelmatig passages in waarbij het tempo wordt vertraagd door bijbehorende historisch ('authentiek') of natuur-wetenschappelijk verantwoorde opmerkingen. Een informatiepagina achterin een album wil nog wel eens helpen om de scenarist van zijn vooraf verzamelde, overtollige informatie af te helpen! Daarnaast moet in het tweede deel van het album heel veel worden uitgelegd eer de lezer weet waarom de climax van het verhaal zich afspeelt in de vulkaankrater Navel van Salomo. Het verhaal dreigt te verzuipen in de stortvloed aan informatie. Er gebeurt in korte tijd zoveel dat de lezer sterretjes voor zijn ogen ziet. Jammer dat er voor deze January Jones-aflevering niet meer pagina's beschikbaar waren (62 pagina's bij voorbeeld). Dan had het geheel beter uitgewerkt kunnen worden.
Al met al kan worden geconcludeerd dat dit derde album van January Jones een ode is aan Hergé en Kuifje. Daar is niets op tegen, maar het moet de originaliteit van een verhaal niet overschaduwen.