Recensies

Seriemoordenaars. Dit typisch Amerikaanse fenomeen inspireerde menige schrijver en filmmaker. Rolprenten als Henry en Silence of the lambs hebben inmiddels een paar beestachtige verhalen verteld. De FBI-agent Robert Ressler schreef een boek over zijn gesprekken met de ergste serial killers, zoals David Berkowitz, Charles Manson en Ted Bundy. De Belgische striptekenaar Philippe Berthet interesseerde zich mateloos voor deze materie en schiep zelf een seriemoordenaar. Het resultaat is het boek Halona, Berthets tweede bijdrage aan de Vrije Vlucht-reeks van uitgeverij Dupuis.
Nathan Bridge is een kunstschilder uit San Francisco. Zijn moeder overlijdt en laat hem een brief na. Daarin schrijft ze dat Nathan in werkelijkheid de wees is van de indiaanse serveerster Benina. die zijn 'ouders' jaren terug op vakantie in New Mexico hadden leren kennen. De schilder gaat op zoek naar zijn verleden en rijdt in zijn auto richting Santa Fe. Toevallig worden daar juist werken van hem geëxposeerd die verminkte vrouwenlichamen tonen. 'Primitieve schilderkunst vol visionaire erotiek, schrijft de lokale kunstcritica Angelina Parker, dochter van de indiaanse galeriehouder uit Santa Fe. Haar lichaam wordt later buiten de stad in de sneeuw gevonden: naakt met afgezaagde benen en een gekleurd glazen schijfje in haar handen. Sheriff Mei Miller houdt zich bezig met het onderzoek en krijgt onverwachte steun van criminologie-studente Samantha Naco. Zij wijst de sheriff erop dat er sprake is van een serie gelijksoortige moorden, alle op indiaanse vrouwen. De schijfjes werden gebruikt in de missiekerk van San Mateo, waar Nathan vroeger door een zuster is opgevoed. Alle verdenkingen richten zich dan ook op de schilder. Nathan Bridge beweert echter van niets te weten en zegt op zoek te zijn naar een tweelingbroer waar hij oorspronkelijk het bestaan niet van wist.
Nee, hapklare brokken schotelt Berthet ons niet voor. Het verhaal is ingewikkeld en op de koop toe ook nog eens doorspekt met veel symboliek. De zoektocht naar Nathans tweelingbroer heeft veel weg van het dubbelgangersmotief dat W.F. Hermans gebruikte in zijn roman De donkere kamer van Damokles. Ook in Halona is de vraag: bestaat de ander of niet? Het houdt Berthets strip tot het eind toe spannend en zorgt ervoor dat het verhaal zich vaak laat herlezen.
Het tekenwerk is verzorgd en geeft de sfeer van het scenario goed weer. In combinatie met de inkleuringen (die Berthet samen met Topaze aanbracht) levert dit prachtig beeldmateriaal op. De werkelijkheid loopt namelijk regelmatig over in een droomwereld en bovendien vereisen de schilderijen in het boek een speciale grafische aanpak. Het resultaat is heel fraai, al mis je soms de ingewikkelde detailleringen die Berthet in zijn vroegere werk toepaste. Niettemin is Halona een spannend album dat je vastgrijpt en niet meer loslaat. Net als een seriemoordenaar zou doen.