Recensies

Vuillemin is een aantal jaren geleden in opspraak geweest door de publikatie van het antisemitische en nodeloos kwetsende Hitler SS. In sommige landen is het album niet verspreid. In Nederland en België is wel tot verspreiding overgegaan.
Met argusogen, en dus bij voorbaat al bevooroordeeld, heb ik dan ook de twee delen De vuile grappen van Vuillemin bekeken die tot nu toe bij uitgeverij Arboris zijn verschenen. Antisemitische grappen ben ik (nu nog) niet tegengekomen, wel pagina's vol racistische, seksistische, homo-vijandige, bestiale en andere vulgaire en platte grappen. In beeld gebracht door het gebruik van een plastische stijl van tekenen waar zelfs Eric Schreurs een punt aan kan zuigen.
Vuile grappen volop dus, maar stelt het ook wat voor? Het grote probleem van Vuillemin is dat hij wil choqueren maar de scherpte en de gave van een goede humorist mist. Nergens ontstijgen de grappen het niveau van een grap die niet leuk is, maar alleen door het schokeffect kan scoren. Scherpzinnigheid, subtiliteit, verrassing en vernieuwing zijn ver te zoeken. Een nog groter probleem is dat de meeste grappen al lang bekend zijn. Het zijn moppen in getekende vorm met een ontzettend lange baard. Volgens Vuillemin heeft hij de verhalen opgetekend in kroegen en nachtlokalen. Waarschijnlijker is dat Vuillemin een obscure moppentrommel op de kop heeft getikt, waaruit hij nog voor albums lang kan putten.