Recensies

Een bekend fenomeen bij boekenlezers is dat als zij de verfilming van een favoriet stukje literatuur zien, zij hem altijd tegen vinden vallen. De oorzaak hiervan is waarschijnlijk gelegen in het feit dat de beelden van de cineast nooit overeenkomen met de beelden die de lezer voor zich zag toen hij het boek las. Het zal dan ook altijd voor een cineast of een striptekenaar een moeilijke taak blijven een geschreven werk te visualiseren.
De tijdmachine van Herbert George Wells was al eens verfilmd. Michael Vork speelde de hoofdrol in deze imposante klassieker. Al Severin heeft nu de niet gemakkelijke taak op zich genomen om na het boek en de film een nieuwe versie van het verhaal in stripvorm te maken.
De tekenaar heeft het boek vrij nauwgezet gevolgd en het vertrek van de tijdmachine ligt dan ook net als in de roman aan het eind van de 19e eeuw. Gelijk daar al maakt hij iets wat je als een foutje zou kunnen bestempelen. Tussen paarden en wagens, klassieke kledinglijnen en oude interieurs doet Severins tijdmachine met zijn 21e eeuwse vormgeving namelijk een beetje anachronistisch aan. Als je het vervoermiddel ziet is het net alsof je naar een oermens met een horloge om zit te kijken. Daar staat tegenover dat de Morlocks, het ondergronds levende toekomstvolk, prachtig zijn neergezet met een bleke huid en grote rode ogen.
Over de hele linie maakt de toekomstwereld van Severin een veel ielere indruk dan die uit de film en het boek. De overblijfselen uit het 'verleden' die er staan zijn klein, de Eloi, de bovengronds levende kinderen van de toekomst, zijn nog onbeduidender dan zij al waren en de flora staat er een beetje zielig bij. De tekenaar heeft duidelijk een ander beeld bij het boek gehad dan de filmer.
Af en toe lijkt Severins versie van De tijdmachine ook wat traag te verlopen. In actiescènes is het net of de figuren stil staan als zij het snelst horen te bewegen. Dat komt deels door hun statische, ietwat geposeerde houdingen en deels door de wat te grote hoeveelheid plaatjes die voor één snelle beweging wordt gebruikt.
De kracht van het stripboek ligt uiteindelijk in de mooie verbeelding van de Morlocks en de wat sombere sfeer van de toekomstwereld. Verder voegt het niet bijzonder veel aan de voorgaande versies van De tijdmachine toe.