Recensies

rustte. En toen, ziende dat Zijn ogen wazig werden en Zijn handen zwak en nerveus gaf God gestalte aan de Duivel en Hij sprak tot hem: "Ziet alles wat Ik heb geschapen, bewonder de grootsheid en eerbiedig de pracht ervan, maar nu verveel Ik me. Ik beveel je van nu af aan verhalen voor Mij te verzinnen en Mij er elke dag een te vertellen voor Mijn genoegen." Dat was de achtste dag.'
God is een in zwart pak geklede heer die mij wat deed denken aan zo'n grijze politicus als in de voormalige Sovjet-Unie. De duivel draagt lichte kleding, heeft donker haar en een snorretje. Hij heeft iets playboy-achtigs. Zij ontmoeten elkaar in een stad die (misschien wel voor eeuwig) in aanbouw is met imposante gebouwen waarin groepen volkomen identieke arbeiders aan het werk zijn.
Daniel Torres was een van de vertegenwoordigers van een Spaanse groep tekenaars die publiceerden in Cairo, een tijdschrift geheel gewijd aan de klare lijn en de atoomstijl. In Frankrijk, België en Nederland kwamen in dezelfde periode tekenaars voor die teruggrepen op het werk van met name Hergé en Tillieux. Zij kregen ook in Spanje navolgers, waaronder Torres. Hij werd bekend met de strips Opium en De sterrenavonturen van Rocco Vargas. Torres maakte in de jaren tachtig sf- en avonturenstrips zoals ze in de jaren vijftig gemaakt hadden kunnen zijn, maar dan met een onmiskenbare eigen invalshoek.
Met De achtste dog slaat Torres, zoals de lezers van (A Suivre) al konden constateren, nieuwe wegen in. Nog altijd zijn er schitterende futuristische stadsdecors, maar in dit album verruilt Torres deze voor andere decors die bij hem ook uitstekend uit de verf komen: het negentiende-eeuwse Londen, eigentijds New York, de tijd van de grote Sauriërs en de oceaan in vroeger tijden, bevaren door zeerovers. Vier van de verhalen die de duivel aan God vertelt, zijn gebundeld in De achtste dag. Vier morele vertellingen die de moeite waard zijn om meer dan één keer te lezen en de lezer uitdagen op zoek te gaan naar de samenhang tussen de verhalen over de drie broers die elkaar een eed hebben gezworen, het geloof van de dinosaurus, een harten rovende moordenaar en een meedogenloze piraat.
Torres' verhalen hebben een diepgang die niet onmiddellijk wordt prijsgegeven. De lezers die hem van zijn ironische avonturenstrips kennen, zullen even moeten wennen aan deze nieuwe stap in Torres' carrière, maar er staat hen een aangename verrassing te wachten.