Recensies

Inmiddels is ze bijna onafzienbaar; de rij figuren met een meer dan gezonde belangstelling voor het al dan niet op rituele wijze om hals brengen van de medemens. In die lange traditie, die naast bij voorbeeld gestoorde keizers van het oude Rome, even gemakkelijk plaats biedt aan de moderne cirkelzaagmoordenaar, neemt Jack the Ripper een bijzondere, welhaast spreekwoordelijke plaats in. Hij kan gezien worden als de eerste moderne psychopaat, in die zin dat hij zijn reputatie minder te danken heeft aan het aantal door hem naar gene zijde geholpen mensen, dan aan het aantal keren dat zijn daden breed uitgemeten zijn in de media.
De roem van de moderne 'serial killer' is, net als het succes van bij voorbeeld een boek of een film, in de eerste plaats afhankelijk van de hoeveelheid publiciteit. Wellicht is het wel deze verwantschap die zoveel schrijvers, scenaristen en tekenaars doet afdalen in de donkerste krochten van de menselijke geest, om vervolgens tevoorschijn te komen met hun persoonlijke variant op het Jack the Ripper-thema. Aan hun fantasie zijn onderhand meer seriemoordenaars ontsproten dan ooit in het echt hebben rondgewaard. Jack the Ripper, nooit positief geïdentificeerd en toch wereldberoemd, biedt een ideaal vehikel voor die bizarre bedenksels.
Aan de vele gedaantes die hij al had, wordt door José Ortiz en Antonio Segura nog eens een tiental toegevoegd. In dit album is het de geest van Jack the Ripper die als een duivel bezit neemt van uiteenlopende personages en hen aanzet tot de ene gruweldaad na de andere. Dit is een misschien niet veelbelovend, maar toch aardig uitgangspunt en de situering van het verhaal in slecht verlichte buurten van het negentiende-eeuwse Londen is aan Ortiz wel besteed.
Ortiz, die zijn sporen verdiend heeft in bladen als Creepy en 1984, is niet direct een veelzijdig tekenaar, maar hij beheerst zijn specialisme tot in de puntjes. Het is een stijl die bewust obscuur is en niet elk tafereel in één oogopslag overzichtelijk maakt. Een dergelijke stijl kan de verbeelding prikkelen, maar draagt het gevaar in zich al snel in een algehele vaagheid te verzanden. Om dat te voorkomen is een goede tekst bittere noodzaak. In dit album is daarvan echter helaas geen sprake. Of dit tekstschrijver Segura moet worden aangerekend, dan wel de vertaling door uitgeverij Loempia, is niet duidelijk. Jammer is het wel, want wat nu overblijft is niet meer dan een
redelijk album.