Recensies

Na het mondiaal ineenstorten van bamboe- en ijzeren gordijnen en muren waarachter het ware socialisme nog werd gekoesterd, resten slechts een paar vlekken op de wereldkaart waar die-hards het volk via indoctrinatie naar de socialistische zege willen leiden. Cuba is zo'n voorbeeld waar imperialisme als een vloek wordt ervaren. Op één van de talloze eilandjes rondom dit grote eiland spoelt een schipbreukelinge aan. Van meet af aan wordt zij verdacht van spionage voor de Verenigde Staten van Noord-Amerika. Het prototype van de sadist maltraiteert het fraai gevormde wezen, maar door list en bedrog weet zij steeds weer het vege lijf te redden. Geen zee gaat haar daarbij te hoog.
Alsof het niets is, schiet zij haar antagonisten af. In haar, waar dan ook, geoefende handen wordt zelfs een schaar een moordtuig. Stijgt het water haar echt tot de lippen dan is daar de mysterieuze wetenschapper, die het vrouwtje redt uit handen van die vermaledijde communisten. Ademloos door het niet aflatende geweld dreigt onze schone heldin aan het eind van het verhaal ten onder te gaan, maar zie: de natuur in de vorm van een windhoos redt haar uit de klauwen van een volledig ontspoorde vijand.
De zeer drukke strip, getekend door Pierre Nedjar in een semi-realistische stijl en in de zogenoemde 'klare lijn, doet sterk denken aan Franka, de heldin van Henk Kuijpers. Het flinterdunne verhaal is het best verteerbaar door de gechargeerde situaties vol humor te aanschouwen, dan vergeet de kijker/lezer dat epigonisme nergens toe leidt. Grafisch is het wel degelijk een geslaagd produkt met oog voor details en fraaie decors. Het formaat is fors en de omslag is suggestief; kortom de vormfreaks komen aan hun trekken.