Recensies

In veel fantasyromans (en strips) staat de queeste centraal, de zoektocht naar een buitengewoon belangrijk voorwerp. In dit soort verhalen (dat zijn wortels heeft in de Graallegende) maakt de hoofdpersoon er een levenstaak van om dat bijzondere voorwerp te vinden en terug te voeren naar de plaats waar hij vandaan komt. Vaak is een maatschappij (soms zelfs een hele wereld) afhankelijk van het welslagen van de missie van de hoofdpersoon (-personen). Eén van de grootste romans in het fantasy-genre is In de ban van de ring en het spreekt vanzelf dat veel latere auteurs de lijnen zijn blijven volgen die Tolkien heeft uitgezet.
Hoewel fantasy als stripgenre nog tamelijk jong is, zijn er al volop voorbeelden te vinden van dit graalthema in de strip. Een bekend voorbeeld is Op zoek naar de tijdvogel en een interessante variatie op het thema is Alef-Thau.
Het voorwerp waar alles om draait in De crypte van de blauwe mist is een blauwe stof met gouden glinsteringen en degene die deze stof moet gaan bemachtigen is de jonge Jofer. Jofer leidt een gelukkig leven in het prachtige land Espira totdat een wezen, dat handelt in opdracht van de koning van het jaloerse naburige Sanillvolk, met zijn Fungen, gemene kleine wezentjes, de koude en de plantenroest verspreidt onder de inwoners van Jofers land. Er bestaat, ver van Espira, een blauwe stof met gouden glinsteringen die weer genezing kan brengen wanneer ze wordt uitgestrooid over het land en Jofers landgenoten er hun lichaam mee bedekken. Zo begint Jofers queeste. Onderweg heeft hij een aantal interessante ontmoetingen, maar zijn weg is nog lang.
Castaza heeft een heldere, open tekenstijl die vooral doet denken aan het werk van Bati, Arno en natuurlijk (één van de vele stijlen van) Moebius. Het is opmerkelijk dat, hoewel hij zelf nooit een fantasystrip heeft getekend, Moebius een grote invloed heeft op de stijl waarin een aantal fantasystrips is getekend.
Het verlamde land is het veelbelovende begin van een serie. Belangrijk bij dit soort verhalen is niet zozeer de hoofdlijn van het verhaal, die is eigenlijk al vanaf het begin bekend, maar juist de invulling van de details, de decors, de wezens die het fantasierijk van de auteur in moeten vullen.