Recensies

Voor degenen die deze grimmige politieman uit de toekomst niet kennen: Judge Dredd verenigt de wetgevende, de rechtelijke en de uitvoerende macht in één functie en handhaaft op bijna fascistoïde wijze de orde in Megastad. Gebrek aan inzet kun je hem daarbij niet verwijten. Vechtende jochies hebben evenzeer zijn persoonlijke aandacht als rebellerende terroristen. In Dredds eigen woorden: '... iedere boef die er ooit geweest is, is als jeugddelinquent begonnen. Daarom moeten we daar beginnen... vanaf het prilste begin de eerbied voor de wet er bij ze inrammen.' Je kunt je afvragen in hoeverre Dredd en zijn judges daarmee niet zelf voor de misdaad verantwoordelijk zijn, eenmaal volwassen keren de geïntimideerde kinderen zich op gewelddadige wijze tegen hun 'weldoeners'. Om één van die kinderen draait dit album. Het Puerto Ricaanse meisje America, door haar vader naar het land van hoop en vrijheid genoemd, sluit zich aan bij de Democraten, een organisatie die zich tot doel heeft gesteld zoveel mogelijk judges uit de weg te ruimen. Als vier judges het loodje hebben gelegd vindt Dredd het welletjes...
America's levensverhaal wordt verteld door Bennett Beeny, een muzikale jongen die hopeloos verliefd op haar is. Hij begint zijn relaas met: 'Dit verhaal gaat over liefde., wat het ergste doet vrezen. Gelukkig blijkt al snel dat het album toch om gewoon ouderwets geweld draait. Kogels slaan diepe kraters in lichamen en dankzij kundig gebruik van de airbrush sproeit het bloed in dichte nevels over de pagina's. Overdaad schaadt, maar het verhaal wordt er nergens vervelend door. Op een tamelijk vergezochte ontknoping na blijft het verhaal belangrijker dan de goedkope effecten en hier en daar is zelfs een balloon of kader ingeruimd voor een overweging van America, of een liefdesbetuiging van Beeny.
De teksten van John Wagner lezen lekker vlot en doen niet zo geforceerd stoer aan als de meeste comicvertalingen. Eenmaal zijn ze zelfs misplaatst melig (zoek het Toonder-citaat). Colin MacNeil tekent af en toe de hoofden wat eigenaardig, maar dankzij de full colour-inkleuring is dat zelden storend. Hij kan zich verder bekwamen in het volgende deel, dat volgens de achterflap al in voorbereiding is. Van Dredd zijn we dus nog lang niet af. Of om met de wredelachtbare rechter zelf te spreken: 'Eén verkeerde beweging en ik sta voor je neus.