Recensies

Tekenaar/scenarist François Boucq onthult schaamteloos de stompzinnigheid van het bestaan. Alsof dat nog niet erg genoeg is, overdrijft hij ook nog en niet zo'n beetje. In Het vernuft van de grijze massa toont hij ons andermaal enkele staaltjes van zijn ironische kijk op het doen en laten van de (nuchter) denkende schepselen Gods.
Kijk je naar zijn tekeningen, dan kan je je niet aan de indruk onttrekken, dat Boucq zijn personages ontleent aan zijn eigen omgeving. Het lijken stuk voor stuk karikaturen van een buurvrouw, een misselijk makende minister of misschien wel een heel intieme kennis, die hem irriteert. Hun taalgebruik wat je noemt no nonsense: hoe lomp het volk ook, men spreekt elkaar altijd in kernachtige, welonderbouwde bewoordingen aan.
Uiteindelijk zal iedereen zo zijn trucjes bedacht en verfijnd hebben om een absurd soort humor te doen ontstaan, maar Boucq wekt met zijn grollen niet de indruk te werken volgens een stramien. Met name dankzij de rotsvaste dialogen kan hij de verdenking van maniërisme omzeilen, want het staat buiten kijf, dat het een worsteling tot op de komma vergt om je personages zinnen in de mond te leggen, die eenvoudigweg af zijn. Petje af dus ook voor vertaler René van de Weijer.
Nu is het niet Boucqs opzet om de meest originele clou uit zijn hoge hoed te toveren. Een dergelijk streven zie je maar al te dikwijls en al haast even vaak gaat men de mist in. Boucq vertelt gewoon anekdotes, verhaaltjes die over de hele linie grappig zijn en die daarom uit het leven gegrepen lijken. Tenslotte trakteert het leven ons ook zelden of nooit op een geniale wending. Alleen de absurditeit (een ambitieuze olifant die een ingreep van een plastisch chirurg ondergaat, uit commercieel oogpunt tot smurfen omgetoverde hongerlijders in de derde wereld) verraadt, dat het hier enkele hersenkronkels van Boucq betreft en - ondanks de meesterlijke camouflage ervan - geen letterlijke optekening van de wereld om ons heen. De stripwereld, bijvoorbeeld, waarvan de eeuwige, zielige klachten omtrent het onbegrip van de buitenstaander danig op de hak wordt genomen.