Het zwart/wit-fantasy-avontuur Ondergronds is het eerste lange stripverhaal van tekenaar Wauter Mannaert en scenarist Pierre de Jaeger. Mannaert studeerde animatiefilm aan Sint-Lukas in Brussel en verwierf bekendheid met zijn tot muziekinstrumenten omgebouwde gameboys.
De Jaeger studeerde journalistiek en scenarioschrijven, speelde in experimentele muziekgroepen en schrijft fictie voor korte films en strips. Samen publiceerden ze eerder korte verhalen, onder andere in het tijdschrift Focus Knack.
In Ondergronds verwerft muziekinstrumentenmaker Harold Stanton tijdens de crisis in de Verenigde Staten van de jaren 1930 een baantje in de fabriek voor huishoudelijke artikelen van de excentrieke kapitalist T.A. Dorgan. Harold ontdekt dat zich onder de fabriek een alternatieve gemeenschap heeft gevestigd in een eeuwenoud tunnelnetwerk. Daar proberen zij de crisis te overleven. Harold raakt bevriend met Mathilde en gaat uiteindelijk, net als de neef van de fabriekseigenaar, op zoek naar een oersoep, 'de materie van de goden', die zich ergens in het ondergrondse gangenstelsel moet bevinden.
In interviews vertelt Mannaert over de inspiratiebronnen voor hun verhaal: fictie en non-fictie uit de crisisjaren zoals de avonturenstrips van pionier Roy Crane en van Rube Godberg, de populaire pulpmagazines, de excentrieke industriebaronnen uit die periode, maar ook de animatiestudio van Fleisher, de industriële vormgeving en de kostuums van Bauhauskunstenaar Oskar Schlemmer.
Mannaert en De Jaeger hadden zich in hun in vrolijke vaart vertelde en zwierig getekende verhaal beter wat kunnen beperken met het opzichtig tentoonstellen van hun inspiratiebronnen: het avontuur, dat toch tamelijk 'serieus' begint, zwabbert uiteindelijk naar te veel kanten en in het laatste deel vormen de absurde en ongeloofwaardige ontwikkelingen een stijlbreuk die een fikse teleurstelling veroorzaakt.