Tijdens de eerste jaren (1914-1916) van de Eerste Wereldoorlog gebruikten regering en leger van het toenmalige Ottomaanse rijk de chaotische oorlogssituatie om zich te ontdoen van het Armeense volk. Aanleiding hiertoe was de vrees dat de Armeniërs gemene zaak zouden maken met de Russen, met wie het Ottomaanse rijk in oorlog was. Het uitmoorden van deze bevolkingsgroep gebeurde op een uiterst rigide wijze. De mannen - die veelal deel uitmaakten van het Ottomaanse leger - werden van het front weggeleid naar de woestijn en daar omgebracht. Vrouwen, kinderen en bejaarden werden weggevoerd en ook vaak in de woestijn achtergelaten om te sterven. De deportaties gingen met een niets ontziende wreedheid gepaard.
Medz yeghern, het grote kwaad, is de uitdrukking die de Armeniërs vandaag de dag gebruiken voor deze bijna volledige uitroeiing van hun volk.
In dit boek beschrijft Paolo Cossi deze gruwelen vanuit een aantal historische invalshoeken: vanuit de foto's van een Duitse soldaat die de uitroeiing en de folteringen vastlegde en aan de wereld openbaarde, vanuit het proces tegen een Armeense overlevende die in Berlijn één van de drie hoofdverantwoordelijken voor de genocide en deportatie van de Armeniërs vermoordde, en vanuit het verslag van de heldhaftige Armeense weerstand, die bekend staat als 'De veertig dagen van de Musa Dagh'. Tijdens de Armeense genocide in 1915 heeft een groep Armeniërs in dit gebergte gedurende veertig dagen weerstand geboden.
De sobere tekenstijl van Cossi en de ingetogen manier van vertellen maken het verhaal van de uitroeiing 'waarin de Armeniërs veroordeeld waren tot elke doodsoorzaak die men ooit is tegengekomen' tot een aangrijpend, schokkend relaas.
Zeer indrukwekkend.