Egyptenaren staan bekend als kundige bouwers. Ze gebruikten reusachtige stenen om de piramides te bouwen. Ook ambtenaar Salem uit Stad van klei van Milan Hulsing is een bouwer. Om zijn karige ambtenarensalaris aan te vullen, bouwt hij in zijn appartement Khaldiya, een stad van klei. Salem bedenkt een geschiedenis van het stadje en dropt die in het staatsarchief. Voor zijn denkbeeldige stad declareert hij bij de overheid de kosten van het omvangrijke politieapparaat. Een in al zijn eenvoud geniaal plan. Maar het loopt anders. Salem bedenkt een politieinspecteur, een bruut man die vrouw en kind mishandelt en voor zijn bonussen opstandelingen verzint om te arresteren. Salem raakt teleurgesteld en kort flink op de kosten van het politieapparaat. Zijn menselijkheid wordt hem fataal. Zijn bazen op de administratie willen weten hoe het zit. Salem, de ambtenaar met het meeste contact met Khaldiya, moet ter plaatse op onderzoek uit. Eerst had hij nachtmerries over de inspecteur, nu wordt de fantasie echt realiteit. Het komt tot een fatale ontmoeting in de woestijn tussen de fantasiefiguur en zijn schepper.
Milan Hulsing heeft een prachtige grafische roman gemaakt over het dagelijks leven in het Egypte van Mubarak. Hulsing bewerkte de novelle Al-Khaldiya (Over de brug) van de Egyptisch schrijver Mohamed El Bisatie. Hulsing geeft het verhaal vaart met een mix van allerlei verschillende camerastandpunten. Hij gebruikt donker oker als kleur voor de woestijn, en grijs-bruin voor de stad. In zijn schilderijen voel je bijna het zand in je ogen prikken en in de stad maakt de bruine kleikleur depressief.