Na twee veelbelovende stripalbums, het surrealistische Het lugubere spel en het eerste deel van het avontuurlijke De reizen van Alexander Icaro, bleef het zes jaar lang stil rond de Spaanse tekenaar Paco Roca. Nu is er gelukkig weer een nieuw boek in het Nederlands: Rimpels, een verrassend aangrijpende strip over de ziekte van Alzheimer. Roca heeft er een persoonlijk vertelling van gemaakt, die in niets te vergelijken is met zijn andere stripwerk. Behalve dan zijn kunde om een verhaal op een intelligente manier uit de doeken te doen, weergegeven in heldere tekeningen in lichte kleuren.
Niet uitgeverij Prestige, die amper meer strips uitgeeft in Nederland, maar Silvester is verantwoordelijk voor deze uitgave (speciaal door De Volkskrant gepromoot). Uitgever Silvio van der Loo heeft het boek aan zijn moeder opgedragen.
Maar ook Roca heeft een band met het onderwerp. Aanleiding voor het boek is de vader van een goede vriend die Alzheimer kreeg. Hij zag een man die hij hoog had zitten langzaam de kluts kwijtraken en die door zijn familie in een verzorgingshuis werd geplaatst. Roca besloot een strip over deze nare ziekte te maken, waarbij de patiënt vaak in een sociaal isolement terecht komen. Hoofdpersoon is Ernest, losjes gebaseerd op de vader van zijn vriend, die in zo'n verpleeghuis terechtkomt. Bij aankomst heeft hij nog een lichte vorm van dementie, maar het aftakelingsproces voltrekt zich in snel tempo. Ernest krijgt steeds vaker last van stoornissen in zijn kortetermijngeheugen, of blijft hangen in zijn herinneringen aan vroegere tijden.
Roca heeft voor zijn strip terdege onderzoek gedaan. Hij liep rond in bejaardentehuizen, sprak met dokters en verpleegkundigen (een verpleeghulp met dreadlocks voerde hij als personage op in het boek) en vroeg rond in zijn familie naar ervaringen over vreemd gedrag van verwanten. Zo was er een tante die nooit alleen op stap ging, bang dat ze was om door ruimtewezens ontvoerd te worden. Dat gegeven heeft Roca bij voorbeeld gebruikt om een medebewoonster van Ernest te typeren. Door ook dit soort persoonlijke elementen er aan toe te voegen, in combinatie met flashbacks en filmische wendingen, valt hij niet in de valkuil een strip over een ernstig onderwerp te zwaar aan te zetten of te overvoeren met feitelijke informatie. Rimpels is een prachtige strip geworden waarin teloorgang en tragiek samengaan met tederheid, respect en humor.