Kindermisbruik hoort bij katholicisme zoals de communie en de mis. Het celibaat knelt en kinderen zijn dan een makkelijke prooi. De pakkans is klein. De bewijslast ligt bij het slachtoffer. Als een vergrijp uitkomt wordt gesproken van een exces. Maar telkens tonen nieuwe gevallen aan dat misbruik een structureel probleem is van het katholicisme. In Waarom Pierre dood moest, vertelt scenarist Olivier Ka zijn eigen verhaal. Hij groeit op in Frankrijk in de jaren 1970, in een libertair milieu. Zijn ouders zijn hippies, een stel vrijgevochten atheïsten. In de vakantie gaat Olivier naar zijn grootouders. Deze burgerlijke mensen nemen hem dagelijks mee naar de ochtendmis. Oma vertelt ook over zonde en dat de hel dreigt voor wie zondigt, bij voorbeeld wie aan zijn plasser zit.
Van zijn tiende tot zijn zeventiende gaat Olivier alleen op zomerkamp. Leider is Pierre, een linkse pastoor, een toffe gast met een gitaar en huisvriend van zijn ouders. Op een dag stelt Pierre voor ’s avonds elkaars buik te masseren. Olivier is dan twaalf jaar. Hij twijfelt, is bang maar wil de pastoor, tegen wie hij opkijkt, niet kwetsen. Naakt in de slaapzak leidt Pierre de hand van het jongetje naar zijn geslacht. Olivier belooft ‘hun geheimpje’ te bewaren. Hij gaat nog jaren naar het zomerkamp, maar Olivier blijft woedend op de pastoor en de kerk. Pas twintig jaar later, als zijn eigen dochter twaalf wordt, verbreekt hij zijn zwijgen. Gelukkig maar.
Het stripboek dat Ka samen maakte met tekenaar Alfred (pseudoniem van Lionel Papagalli) is een grafisch juweeltje. Om zich te documenteren, bezoeken tekenaar en scenarist het plaats delict. Onverwacht treffen ze Pierre, geen rondborstige behaarde beer meer, maar een verschrompeld oud mannetje. Olivier gaat de confrontatie aan. In het stripboek is de ontmoeting verwerkt.
Ka en Alfred schetsen Oliviers leven tussen zijn zevende en vijfendertigste. Alfred gebruikt daarvoor allerlei grafische stijlen. De ambiance komt goed uit de verf. De uitgestreken koppen van de kerkgangers, in katholiek geel. Oma’s dreiging met hel en vagevuur is zwart/rood. De vrolijke jaren tot zijn twaalfde met zijn vrijheid-blijheidouders krijgen frisse kleuren. Het misbruik komt in duistere tinten met een contour van een arm of een verschrikt hoofd. De periode als twintiger volgt in chaotische plaatjes. De confrontatie met Pierre vindt plaats in een landschap, vol dreiging en met veel schaduw en grote vlakten. Waarom Pierre dood moest werd bekroond met de publieksprijs van Angoulême in 2007.