De Brusselse kunstenares Dominique Goblet (1967) kijkt in Net doen alsof is ook liegen terug op de getroebleerde verhouding met haar alcoholische vader en haar moeizame relatie met Guy Marc, die zijn vroegere vriendin maar niet kan loslaten. Dit doet zij met een nietsontziende, maar ontwapenende eerlijkheid, in onconventionele, maar vaak bijzonder sprekende beelden. Bij voorbeeld ook in haar herinneringen aan haar machteloze moeder, die haar als te opstandig kind op zolder aan haar handen vastbond. Heftig, maar Goblet weet door haar manier van vertellen, haar grafische stijlexperimenten in verschillende technieken en zelfs door haar bijzondere belettering de personen in het verhaal een diepte te geven, waardoor de lezer wordt herinnerd aan de complexe kanten van karakters en menselijke relaties.
Goblet, voor wie het stripverhaal slechts één van de manieren is om zich artistiek uit te drukken, vertelt in een interview in het weekblad Brussel deze week trots dat zij met de Nederlandse uitgave van Net doen alsof is ook liegen (oorspronkelijk Faire semblant c’est mentir) geen vertaling maar eigenlijk een nieuw boek heeft gemaakt. Zij vindt dat teksten een integraal deel uitmaken van de tekening: 'Daarom sta ik erop om zelf de typografie te doen van de versies in andere talen. In het Spaans of Nederlands heb je meer of minder woorden nodig en die klinken ook anders. Daar wil ik mee spelen. Waar nodig herteken en herdenk ik het boek. Dat vind ik belangrijk.' Ook vertelt Goblet dat het boek (‘autobiografisch, maar geen afrekening met het verleden’) de twaalf jaar dat zij eraan werkte een obsessie voor haar was. Het resultaat blijkt internationaal grote indruk te maken.