De cruciale vraag waar David Small in zijn grafische autobiografie mee worstelt is 'Hoe overleef ik mijn getroebleerde familie?'
David groeit op in het Detroit van de jaren 1950. Vanaf zijn zesde jaar wordt hij zich bewust van het ongrijpbare gedrag van zijn op de rand van waanzin balancerende moeder. Zijn angstige houding als gevolg van haar afwijzingen en langdurig zwijgen draagt ertoe bij dat hij zich praktisch onzichtbaar maakt voor zijn ouders. Pa Small is een wetenschapper, verbonden als radioloog aan een lokaal ziekenhuis. Zijn frustraties weet hij in te dammen door het rammen op een boksbal. Ook hij staat volkomen onverschillig tegenover het welbevinden van zijn zoon David.
Op zijn elfde jaar wordt er bij David een gezwel in zijn hals geconstateerd. Zijn moeder negeert dit gezondheidsprobleem en weet zo de dokterskosten te besparen. Uiteindelijk wordt hij op zijn veertiende verlost van een kwaadaardige tumor, die hem een deel van zijn stembanden kost. Geknakt door de liefdeloosheid in het gezin roept hij de hulp in van een psychiater, die associaties wekt aan het befaamde konijn uit Alice in Wonderland.
Small werkt in een schetsmatige realistische stijl met een, als de situatie uit hand dreigt te lopen, neiging naar het absurde. De zwart/wit-tekeningen, bewerkt met zwarte waterverf, zijn van een hoog artistiek niveau. Ze bepalen de dreigende troosteloze sfeer van deze uitzonderlijk fraaie grafische autobiografie. De (Engelstalige) teksten zijn vooral ondersteunend. Door het pad terug te volgen naar zijn jeugd is hij in staat de naakte waarheid over zijn diepongelukkige ouders innerlijk een plaats te geven. De rechten voor een Nederlandse vertaling zijn inmiddels verkocht.