Wie Gerard Leever kent, weet dat hij een warm pleitbezorger is van jeugdstrips. De geestelijk vader van series als Oktoknopie, Dik van Dieren en Het Felix Flux Museum sprak zich onlangs op het internet zelfs publiekelijk uit over het in zijn ogen onterechte dédain van striprecensenten voor alles wat maar riekt naar kinder- of jeugdstrips. Ze worden te weinig besproken, zo meent Leever, en als ze al besproken worden gebeurt dat vaak ondeskundig of met gezonde tegenzin. De kern van zijn betoog is dat jeugdstrips ook als jeugdstrips beschouwd moeten worden en niet direct vergeleken dienen te worden met (auteurs)werk voor volwassenen. Daar heeft hij een punt. Dit betoog indachtig ben ik de eerste boekuitgave van Suus & Sas gaan lezen, de strip die Leever sinds enige tijd maakt voor meidenblad Tina. Wat meteen opvalt, is hoe goed Leever zich heeft ingeleefd in zijn doelgroep: pubermeiden die zich hoofdzakelijk druk maken over hun uiterlijk, mode, uitgaan en vriendjes. Suus en Sas ten Velde zijn twee hippe tweelingzusjes, die elkaar steunen door dik en dun. Als Suus ziek is, komt Sas gewoon opdraven bij Suus' bijbaantje in een kledingwinkel. Deze twee hartsvriendinnen verschillen echter wel degelijk van elkaar, want terwijl Sas een stoere voetbalmeid is die vriendjes verslijt als spijkerbroeken, is Suus een dromer die stiekem verliefd is op de 'frietboy'. De problemen waar beide zussen mee kampen lijken naadloos aan te sluiten op wat pubermeiden in het algemeen beweegt. Leever leeft zich uit op de moderne truitjes, broeken en rokken, waardoor er voor 'girlz' veel identificatie met beide heldinnen mogelijk is. Opmerkelijk daarbij is dat de meeste mannen in de strip er lachwekkend uitzien: pa, het kleine broertje, de leraren op school en de voetbaltrainer zijn allemaal potsierlijke karikaturen. Een uitzondering vormen uiteraard de hunks en boys waar beide meiden naar verlangen, maar dat heeft ook alles met identificatie te maken. Minpuntje zijn de grappen. Suus & Sas is primair een gagstrip, met als afwisseling in deze bundel twee langere verhaaltjes. De gags zijn helaas van wisselend niveau; soms midden in de roos, maar vaak ook flauw en afgezaagd. De grappen werken het best wanneer Leever echte girl-issues voorziet van een verrassende pointe, vooral als hij daarmee mild commentaar levert op een rage. Wel moet Leever oppassen dat hij niet te zeer het perspectief kiest van de sullige vader. Dat glipt er soms doorheen, en dat vinden meiden niet cool!