We wisten al dat Robert Crumb een groot stripmaker is. We wisten al dat zijn vrouw Aline Kominsky eveneens haar sporen heeft verdiend in de Amerikaanse underground-stripscene. We wisten zelfs al dat de twee geschifte broers van Robert zeer verdienstelijke tekenaars zijn, getuige de documentaire Crumb van Terry Zwigoff. Maar dat die hele familie is doordrenkt met het stripvirus blijkt pas goed uit het eerste boekje van Sophie Crumb, de dochter van Robert en Aline. Je hoeft haar bundel Belly Button Comix maar door te bladeren om te zien dat deze stamt uit de Crumb-school: autobiografische seks- en drugsverhaaltjes boordevol hallucinerende tekeningen en ellenlang uitgeschreven monologen. Ook bij nadere bestudering blijft de eerste indruk overeind: dochter Crumb doet haar vader na. Dat klinkt als artistieke zelfmoord, ook al signeert ze haar verhaaltjes enkel met haar voornaam. Toch verdient Belly Button Comix wel enig krediet. Sophie toont in haar debuutalbum een interessante variëteit aan stijlen. Soms volgeplamuurd met dunne lijntjes, elders voorzien van grijsvlakken van gewassen inkt. Meestal karikaturaal, maar soms ook met het gearceerde realisme van haar vader. Inhoudelijk is het ook zeker onderhoudend, met Sophie bij wijlen in de rol van rasverteller. Toch hebben we de onbeschaamde ontboezemingen over seksuele escapades vol drank en pillen al eens overtuigender verwoord gezien door haar bloedeigen pa. Had ze niet met iets originelers kunnen komen? Het is trouwens grappig om te zien hoezeer Sophies werk vaak doet denken aan dat van Barbara Stok, uitgezonderd de dierverhaaltjes over Eddy Bear en het insectenduo Zozo & Zaza. Maar die figuurtjes lijken weer te zijn weggelopen uit het oeuvre van haar vader, met Eddy Bear als een hedendaagse Fritz the Cat. Zo stap je natuurlijk nooit uit de overweldigende slagschaduw van je vader. Belly button betekent navelstaren - misschien heeft Sophie die titel iets te familiair uitgelegd.