De Belgische uitgeverij Dupuis blonk altijd uit in pretentieloze avonturenstrips in een semi-realistische tekenstijl. Die divisie heeft een knauw gekregen toen de gezichtsbepalende stripheld Robbedoes in 1998 in een identiteitscrisis belandde. Het toenmalige succesduo Tome en Janry koos voor een zwaar realistische koers, die al na een enkel album uitmondde in een radiostilte van zes jaar. In die periode focuste Dupuis zich vooral op humor (Vrolijke vlucht) en auteurstrips (Vrije vlucht), terwijl het aanbod aan licht verteerbare avonturenstrips afkalfde. Gaat het in 2004 dan eindelijk allemaal goedkomen? Wie weet, want dit jaar keert Robbedoes terug - met nieuwe auteurs, maar in een vertrouwde vorm. Persoonlijk vind ik de start van een andere avonturenreeks veel hoopgevender: De duivels van Alexia. Tekenaar Benoît Ers en scenarist Dugomier (=Vincent Lodewick) werkten eerder samen aan de Lombard-reeks Muriël en Schroefje, maar kiezen nu voor de uitgeverij waar hun stijl het best bij past. Wie dit eerste deel doorbladert, krijgt meteen het echte Dupuis-gevoel. Vanaf pagina één word je het avontuur ingesleept: de vlotte blondine Alexia begint als stagiaire bij het Centrum voor Research naar Paranormaliteit en Satanisme (CRPS), daarbij geholpen door haar talent als exorciste. Onmiddellijk na binnenkomst in het afgelegen onderzoekscentrum knokt ze zich door allerlei paranormale gebeurtenissen heen. Ze moet ook wel, want tegelijk met haar komst keert een oude geest zich tegen het centrum. Dat levert spannende scènes op, zeker wanneer een geraamte in de hal langzaamaan haar vlees terugkrijgt. Eng? Dat valt wel mee, want de auteurs doseren de spanning voortreffelijk. Een vakkundige genrestrip dus, die zich onderscheidt door de betoverende heldin Alexia. De jonge meid, gekleed in naveltruitje en stoere legerbroek, heeft genoeg flair en karakter om deze reeks te kunnen dragen. Haar ongedwongenheid zit hem zeker ook in de tekeningen van Ers, die tegelijk losjes en stijlvast zijn. Hij heeft goed naar mensen als Will en Benn gekeken, maar volgt hun stijl niet slaafs. Hoewel de tekeningen allemaal perfect in elkaar zitten, is het verrassend te zien hoe ongepolijst zijn lijnvoering is. De duivels van Alexia blinkt allerminst uit in originaliteit (zeker niet voor The X-files-adepten), maar is wel een frisse wind door huize Dupuis.