Het aantal Duitse stripmakers met succes in Nederland is eenvoudig op één hand te tellen. Allereerst is daar Andreas, al woont die al zo lang in Bretagne dat zijn werk meer Frans oogt dat Duits. Eenzelfde Franse invloed geldt voor Matthias Schultheiss, van wie de laatste tijd weinig wordt vernomen. En dan is er nog de homotekenaar Ralf König. Sinds kort kunnen we een nieuwe naam aan dat rijtje toevoegen: Uli Oesterle. Ook Oesterle haalt zijn inspiratie bij voorkeur over de grens, getuige de gelijkenis van zijn stijl met die van de Argentijn José Muñoz. De blokkige tekenstijl met veel zwarte schaduwvlakken lijkt zo te zijn weggelopen uit strips als Alack Sinner en Joe's Bar. Sterker nog: ook de nadruk op de zelfkant van de grote stad, met haar neonreclames, hoeren en verdwaasde zwervers, is kenmerkend voor het werk van Muñoz. Toch vervalt Oesterle niet in epigonisme: zijn lijnvoering verraadt een groot talent en toont zeer zeker een eigen gezicht. Vanaf de kaft staart de glimmende hoofdpersoon Hector Umbra de lezer aan. De titel van deze nieuwe reeks is wat gecompliceerd, want voluit moet het zijn: Hector Umbra - De halfautomatische waanzin. Dit eerste deel heet op zijn beurt Weg van Osaka. maar sommige boekarchieven hebben De halfautomatische waanzin als albumtitel aangewezen. Om het nog ingewikkelder te maken: bij voorpublicatie in Myx Stripmagazine heette de strip nog De halfautomatische gekte. Volgt u het nog? Waanzin is nadrukkelijk het thema van deze reeks. Bladeren in Hector Umbra is als een kijkje in het brein van stripmaker Uli Oesterle. De Duitser heeft veel van zichzelf in deze strip gestopt, zonder dat je het een autobiografisch verhaal kunt noemen. Neem alleen al het robuuste uiterlijk van zijn held Hector, of diens rommelige appartement in München, dat vol ligt met cd's (Elvis, Torn Waits) en strips (From Hell, Strapazin, Baru). Als lezer verdwaal je in dit eerste deel van De halfautomatische waanzin. Het is een poel van grootsteedse twijfels en depressies. Umbra, die rare figuurtjes schildert om zijn demonen uit te drijven, ziet in een hippe nachtclub zijn vriend en deejay Osaka op wonderlijke wijze verdwijnen. Op zoek naar Osaka raakt hij verzeild in een moderne variant van de onderwereld. Oesterle is de juiste man om dit bizarre verhaal over fontanellengnomen en andere hersenspinsels te verbeelden. Door zijn overdonderende platen wordt het geluid van de grootstad hoorbaar.