Wat moet je zeggen over een boek waar iedereen al zijn mening over kenbaar heeft gemaakt? Wat moet je zeggen over een boek dat al is uitgeroepen tot strip van het jaar en al is vergeleken met klassiekers als Maus en Jimmy Corrigan? Nadat vrijwel iedereen (inclusief ondergetekende) allang het Engelstalige origineel heeft gelezen, is er daags voor de Stripdagen Haarlem 2004 dan eindelijk een Nederlandse vertaling verschenen van Craig Thompsons meesterwerk Blankets. De roem snelde het boek vooruit, want reeds een jaar geleden verscheen de Amerikaanse editie. Inmiddels is Blankets een begrip: niet alleen vanwege het pure, intense verhaal, maar vooral ook vanwege de onovertroffen manier waarop Thompson dat verhaal vertelt. In een harmonieus samengaan van tekst en beeld maken we kennis met een timide knul (Craig) die zich ontworstelt aan de beknellende omhelzing van zijn streng gelovige ouders door zich te storten in een prille kalverliefde. De romance tussen Craig en de op een zomerkamp ontmoette Raina is zo puur dat het de hemel op aarde lijkt - en toch blijkt ook deze idylle vergankelijk. Blankets is veel meer dan een liefdesverhaal, het is de beschrijving van hoe een jongen uitgroeit tot man. De jonge Craig ontdekt niet alleen de liefde, maar durft zich langzaamaan ook te verzetten tegen zijn ouders en het alles verzengende geloof. Thompson gunt zichzelf een kleine zeshonderd pagina's om deze levensles neer te zetten, zonder dat het ergens saai of langdradig wordt. Door een volleerd gebruik van allerhande stijlmiddelen en visuele vondsten maakt hij van deze zeshonderd pagina's een achtbaan van grafisch meesterschap. Tempowisselingen, pijnlijke stiltes, uitdijende en inkrimpende kaders... Thompson haalt alles uit de kast om dit verhaal zo sprankelend mogelijk te vertellen. En het werkt, keer op keer. Blankets blinkt uit door zijn gelaagdheid, zonder dat het boek daardoor pretentieus of ondoorgrondelijk wordt. Integendeel, want ook zonder die diepere lagen en dwarsverbanden maakt dit verhaal indruk. Wat een authentieke emoties, wat een oprechte gevoelens! Bij het vertalen van de titel had de uitgever echter wel degelijk moeite met de inhoudelijke gelaagdheid. Zelf zei Thompson hierover in Haarlem tegen me: 'De dekens uit de titel verwijzen naar de beschermende rol van familie, vriendin, religie. Daarom vind ik ook dat de Nederlandse titel (Een deken van sneeuw) de lading niet helemaal dekt. De sneeuw is slechts een van de dekens.' Het boek had gewoon Dekens moeten heten. De worsteling over de titel wordt nog extra duidelijk in het colofon, waar het boek nog Sneeuw wordt genoemd. Om poëtische redenen is dat uiteindelijk Een deken van sneeuw geworden. Ook de ondertitel is vreemd vertaald: 'an illustrated novel' is verworden tot 'een liefdesverhaal'. Ook dat is een versimpeling van de brede thematiek. Maar goed, gelukkig is het binnenwerk wel goed vertaald, met als uitstekende vondst het pesterig gezongen kinderliedje Slaap kindje slaap. Dankzij deze vertaling kunnen nog veel meer Nederlanders kennis maken met dit meesterwerkje van een jong genie.