Dode varkens van Ben Vranken bevat nieuw en veel eerder gepubliceerd werk. Tekeningen uit bij voorbeeld Schroot en Kustbewoners krijgen nu meer ruimte. Het titelverhaal gaat over een feestmaal in een restaurant waar de eigenaar het varken, waarvan hij worst maakte, zelf slachtte. De restauranthouder slachtte al veel varkens, vertelt hij aan zijn gast, maar deze had een vreemde blik in de ogen. Teveel eten is niet alleen slecht voor de maag, ontdekt die gast later. Na zijn wc-bezoek volgt een absurdistisch verhaal, waarin het vreemd kijkende varken de hoofdrol speelt. Noordstation is een ongepubliceerd verhaal uit de jaren 1990. Ook in dat verhaal al aardappelachtige figuren. Natuurlijk loopt het slecht af voor de protagonisten. Ben Vranken is een Zeeuw met als levenshouding dat het aards bestaan, zeker op zware zeeklei, geen pretje is. Lees zijn verhalen liefst als het onophoudelijk blijft regenen, en ontdekt dan dat het altijd nog erger kan, raadt hij zijn lezers aan. Vranken neemt doorgaans veel tijd voor zijn strips. Een uitzondering daarop zijn de verhalen Pelgrim en Puin, gemaakt voor de 24 Hours Comic Day van 2015 en 2016. Aan deze tekeningen is minder gesleuteld, de deadline was strikt. De toon blijft somber. Een trein zit vol dode reizigers en de aarde vergaat. Al is er een lichtpuntje: het gaat zo snel dat je het niet merkt dat je dood gaat. Vranken neemt ook de ruimte om in korte teksten iets te vertellen over zijn ontwikkeling als tekenaar/illustrator. En hij verklaart waarom hij ondanks zijn unieke stijl geen potten kon breken als reclametekenaar. Een mooi onderdeel van de dikke bundel Dode varkens is het Ben Vranken Archief aflevering 1, met pagina?s vol losse tekeningen, scenario?s, plotten en verhaallijnen. Niet alleen in Zeeland is het kommer en kwel. Tijdens de revolutie aten de kinderen hun bevrijders op. Een troost is misschien dat het allemaal niet zo persoonlijk bedoeld was. De kids hadden honger en veel keus hadden ze niet. Met Dode varkens is er nu een mooi overzicht van het oeuvre van de koning van de desillusie. Erik de Bruyn, regisseur van de film Wilde mossels, typeert het werk van Vranken in een voorwoord als bizar en uniek. Met deze verzamelbundel van de Zeeuwse modderkoning Vranken is het, wat voor weer het ook is, heerlijk wegdromen.