Wat als je wat doortastender was geweest. Niet dronken was geworden, maar dat mooie meisje had gekust? Geen afspraak met je vrienden had gemaakt elkaars vriendin niet af te pakken. Wel naar dat verre land was vertrokken, naar die droombaan had gesolliciteerd. In Iedereen op Claudia laat Sam Peeters (1976) zien hoe tobben over gemiste kansen kan uitgroeien tot een obsessie. Hij doet dat in een boek vol vrolijk gekleurde tekeningen, maar zonder tekst. Op de naam Claudia, ik en wat mannennamen na. De plaatjes moeten het verhaal vertellen. Peeters slaagt met glans in die opzet. Het kloeke boek gaat over het leven van ik, van jongetje tot oude man. Telkens als het goed gaat met hem komt Claudia de pret verstoren. Direct nemen de hormonen het over van zijn verstand. Maar tot seks komt het nooit. Ze blijven eeuwig goede vrienden. Peeters leeft mee met ik en zijn 'fear of missing Claudia'. Tegelijk laat hij zien hoe blijven verlangen naar de andere kant van de berg, een leven kan verzuren. Claudia trekt een spoor van leed. In een hilarische episode laat Peeters de ex-minnaars elkaars pad kruisen. Toeval en noodlot leiden tot een slapstick-ontknoping. Claudia kiest uiteindelijk voor huisje, boompje, beestje. Ik blijft eenzaam, met alleen een oude foto van zijn liefje om zijn lust op te wekken. Iedereen op Claudia is Peeters derde boek. Zijn vorige strip, Fucking Hell, was een geschilderde, een tikje morbide grafische roman. Iedereen op Claudia daarentegen is een ontwapenend plaatjesboek vol klare-lijntekeningen en knipogen naar stripfiguren en tekenaars. Peeters is een grootmeester die ook alleen met beelden een verhaal kan vertellen. Op zijn plaatjes is veel te zien en ze nodigen uit je erin te verliezen.