De combinatie van de verhalen van Alan Ingram Cope met de verbeelding van Emmanuel Guibert zijn in De oorlog van Alan al eerder succesvol gebleken. Dit nieuwe boek gaat over de jeugd van de Amerikaan Cope in het Californi? van de jaren 1930, op het eerste gezicht een minder enerverend onderwerp. Toch slip je in de stijl en verhaaltrant als in een oude jas. Vanaf de eerste pagina?s straalt het werk een rust uit die doet denken aan luisteren naar een goede verteller op een late zomeravond. Het boek spreekt de lezer persoonlijk aan en betrekt deze zo in het verhaal. Grafisch blijft dit boek erg dicht bij zijn voorgangers en wordt door twee technieken gekenmerkt: het overtrekken van foto?s en het druppelen van inkt op nat papier. De jeugd van Alan is een mooie aanvulling op de oorlogsverhalen.