Een opmerking vooraf. Er staat niet wat er staat. Het zijn drie hermetische stripvertellingen, die het door Spinoza beschreven credo 'Nihil ex Nihilo' verdienen. Het ontregelende en provocatieve gedrag van de jonge dames ligt ten grondslag aan de ontluikende seksualiteit van puberende onberekenbare stereotypen. Dit valt slechts te duiden als er tot op het bot wordt geabstraheerd van het concrete. Het wordt nog schimmiger als de anonieme vertelster als een hedendaagse Lolita op schoot gaat zitten bij haar protagonist Humbert-Humbert, die besnord en gewapend met pijp als biechtvader fungeert. Dit Engelstalige stripalbum van de buitencategorie (zie voor meer de website www.slechtemeisjes.nl) wrikt en schuurt langs de rafelranden van de huidige mores. De in Nederland wereldberoemde filosoof Johan Cruyff zei het al: 'Je gaat het pas zien, als je het doorhebt'. Dat geldt zeker voor de drie verhalen. Ze zijn niet te vatten. De semi-karikaturale tekenstijl van Michiel Budel, die in Groningen aan de kunstacademie van Minerva heeft gestudeerd, is zwaar over de top. De wonderlijke typetjes zijn monomane psychoten.