Alex en Carole zijn twee uitstekende vrouwelijke inbrekers, gespecialiseerd in het stelen van kunst uit musea. Het tweetal dames weet bij voorbeeld uit het Musée d'Orsay een doek van Manet - Le déjeuner sur l'herbe - te stelen. Voor een nog grotere klus, om het schilderij De grote odalisk van Jean Auguste Dominique Ingres uit het Louvre te halen, vragen ze een derde vrouw, Sam, om mee te doen met de inbraak. Een nieuwe partner erbij, dan weet je het al: dat gaat mis. Tekenaar Bastien Vivès kennen we onder andere nog van de steriele zwembadstrip De smaak van chloor. In De grote odalisk gooit hij het over een andere boeg en brengt hij veel actie en geweld gestileerd in beeld. Dat doet hij niet alleen maar samen met de andere tekenaars Florent Ruppert en Jérôme Mulot. Gedrieën hebben ze ook het scenario geschreven. Dat was niet zo'n goed idee, want het rammelt aan alle kanten. Vlak voor de start van de belangrijke Louvre-klus besluit Alex bij voorbeeld ineens haar ex uit de handen van een Mexicaans drugssyndicaat te bevrijden, een merkwaardig intermezzo. Ook de driehoeksverhouding tussen de vrouwen wordt er met de haren bijgesleept. Bovendien, kunstdiefstallen op bestelling zijn doorgaans broodje-aap-verhalen; het komt zelden voor, maar in dit verhaal gebeurt het aan de lopende band. De scenaristen hebben waarschijnlijk gedacht: interessant uitgangspunt, paar vrouwen erbij want bijzonder, en klaar is kees. Waarom De grote odalisk in de Vrije Vlucht-reeks is opgenomen, blijft dan ook onduidelijk. De strip mist door zijn vrijblijvendheid diepgang en is eigenlijk niet meer dan een mooi getekende avonturenstrip met wat levenslessen. Leuk is nog wel de uitleiding met een flashback die zich in Amsterdam afspeelt.