Na het goed ontvangen Afspraak in Nieuwpoort neemt ook het nieuwste boek van Ivan Petrus Adriaenssens de lezer mee naar het front in de Eerste Wereldoorlog. Ditmaal worden de gevechtshandelingen bezien door de ogen van twee, werkelijk bestaand hebbende, hulpverleners, de verpleegsters Elsie Knocker en Mairi Chrisholm. Twee geëmancipeerde dames van goede komaf, die elkaar kennen van The Gypsy Motorcycle Club. Aan het begin van de oorlog is Mairi pas achttien, Elsie is twaalf jaar ouder en heeft een zoon. Ze melden zich als vrijwilliger voor Dr. Hector Munro's Flying Ambulance Corps. Met dit gezelschap wagen Elsie en Mairi de oversteek naar België. Na veel omzwervingen belanden ze in een noodhospitaal in Veurne achter het IJzerfront in Vlaanderen. Als blijkt dat veel gewonden het vervoer van het front naar het hospitaal niet overleven nemen ze het initiatief om een verbandpost dichter bij de gevechtshandelingen in te richten, in Pervijze, slechts vijftig meter achter de linies. De twee vrouwen tekenen hun belevenissen op in dagboeken die later de grondslag vormen voor The Cellar-House of Pervyse van de hand van Geraldine Mitton. Zoals de uitgebreide verantwoording achter in het prachtig uitgegeven Elsie en Mairi laat zien, is dit boek de basis voor deze meeslepende geschiedenis. De tekeningen van Adriaenssens zijn niet uitgesproken mooi, maar wel boeiend en sfeervol. Het verhaal staat als een huis en zadelt de lezer op met de nodige vragen, met name over het verleden en de verdere levensloop van Elsie. Net als in Afspraak in Nieuwpoort zijn de kleuren tamelijk donker. Verrassend is de verdeling van de tekeningen over de honderdtwintig pagina's, soms drie of vier per bladzijde, met uitlopers tot wel zestien. Met Elsie en Mairi levert Ivan Petrus Adriaenssens een prestatie van formaat. Deze voorbeeldig gedocumenteerde beeldroman is een magistraal verslag van een voetnoot uit de Grote Oorlog.