Virginia is duidelijk geen western van dertien in een dozijn. Dat het verhaal zich afspeelt tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog is niet de nieuwigheid; wel de bijna psychedelische toestand waarin hoofdpersonage Doyle gedurende het hele album verkeert. Doyle is een oud-korporaal uit het Zuidelijke leger die als scherpschutter de opdracht krijgt een generaal van de Noordelijken te elimineren. Als hem dat lukt wordt met hetzelfde schot ook diens dochter om het leven gebracht. Doyle zoekt zijn heil in de morfine en de drank en raakt in meerdere conflicten verzeild. Onderwijl worden we in flashbacks geconfronteerd met zijn verleden en zijn waanbeelden als hij te pas en te onpas het jonge meisje ziet opdoemen. Séverine Gauthier biedt de lezer een onaangepast verhaal van een man in nood. De tekeningen van Benoît Blary lijken vaak niet af; hij hanteert een schetsmatige stijl en zijn inkleuring is van veel dezelfde bruin- en geeltinten voorzien. Aan het eind van het album moet de langzaam wegkwijnende Doyle plots keuzes maken. Dat haalt de lezer weer bij de les. Er volgen nog twee delen. Nog twee kansen om alsnog meegesleept te worden in dit drama.