Het bijzondere aan de strips van Kees Sparreboom zijn de realistische soms aan voyeurisme rakende scenario's. Hoewel niet precies duidelijk is wat fantasie is en welke gebeurtenissen op waarheid berusten, heb je constant het gevoel een (auto)biografie te lezen. In Nessun Dorma verhaalt hij via zijn alter ego Koos Dennetak over zijn belevenissen die hij meemaakt in militaire dienst. Hij ontmoet daar Paul Roda die een talentvolle klassieke zangstem heeft. Als Roda in de gevangenis belandt, wordt het contact verbroken totdat Dennetak jaren later opnieuw op zoek gaat. De titel van het album is symbolisch en verwijst naar de laatste aria uit de laatste opera van Puccini.
In Simon & Betty vertelt Sparreboom een heel ander verhaal. Centraal staat Simon van Dam een avonturier, rouwdouwer maar ook iemand met een klein hartje. Van Dam neemt het niet zo nauw met de huwelijkse trouw maar blijft wel eeuwig verliefd op zijn vrouw Betty met wie hij vier kinderen krijgt. Sparreboom neemt zijn lezers mee in kleine en grotere belevenissen. In soms grote tijdstappen passeert een compleet mensenleven de revue op een toegankelijke en ingetogen manier. Zijn tekenstijl is zoals we dat van hem gewend zijn van vorige strips: zwart/wit, schetsmatig en weinig gedetailleerd. 
N.B. Simon & Betty: !!!!