De aanblik van het eerste plaatje doet onwillekeurig denken aan Franka van Henk Kuijpers. De stadse taferelen, de aandacht voor details en het kleurgebruik vertonen duidelijk overeenkomsten met het (begin)werk van Kuijpers. Op de pagina's erna wordt al snel helder dat dit een iets te enthousiaste hoop is. Tekenaar Peni (=Pedro Penizzotto) heeft duidelijk meer kaas gegeten van achtergronden dan van personages tekenen. Het tekenen van de mannelijke hoofdrol wordt zelfs volgens het colofon geheel overgelaten aan Matias Trillo, jawel familie van tekstschrijver Carlos Trillo. Zodra je dit beseft wordt het getekende optreden van deze Alex, de nederige dienaar van Neferu, zelfs irritant. Alsof het gehele verhaal is getekend met als slotstuk het inplakken van de personages. Als je je over deze irritatie heen kunt zetten en je aandacht richt op het scenario ontstaat weer een heel ander gevoel. Het verhaal draait om Neferu, een zwarte kater die tot zijn schrik bemerkt dat zijn baasje, in de ogen van Neferu een minderwaardig wezen, verkering krijgt met overbuurvrouw Sabine. Het ergste van dit alles is dat Sabine een grote kwijlerige hond bezit die de macht in huis wil overnemen. Trillo weet dit gegeven grappig uit te werken en verhaalt vanuit het oogpunt van Neferu die de situatie bespreekt met zijn vrienden, twee katers en een krolse poes. De bevriende beesten zien, zoals de oude Egyptenaren, de kat als het opperste wezen en aanbidden Bastet een opgezette katgodin uit het plaatselijke museum. Uiteindelijk roepen zij de hulp in van een grote soortgenoot uit de dierentuin en gaan zij de strijd aan met het inferieure wezen: de hond. De gekozen vorm, dieren gedragen zich als mensen, is natuurlijk al door vele tekenaars en schrijvers gebruikt. Desondanks weet Trillo er iets bijzonders van te maken; een portie mystiek door de invloed van Godin Bastet. een portie humor door de hitsige katers die eigenlijk niets liever doen dan de poes geven waar zij om vraagt, een portie leed door de wreedaard die met zijn hond naast hem in de auto katten doodrijdt en een bescheiden hoeveelheid romantiek door het klunzige optreden van menspersoon Alex. Als Peni voortaan zelf de personages tekent en geen vriendendiensten meer verleent aan de familie van Carlos komt het wel goed met zijn strips. Dat zal Kuijpers kunnen bevestigen.