In Ik René Tardi - Krijgsgevangene in Stalag IIB vertelt Jacques Tardi het verhaal van zijn vader, René Tardi. René was een van de vele trotse Franse soldaten die er van uit gingen dat het Franse leger met de Maginot-linie onverslaanbaar was. Twaalf dagen na de invasie werd het Franse leger echter verslagen door de nazi's. Hoewel de Fransen graag verhalen over het heldhaftige verzet tijdens de bezetting wordt amper gerept over de belevenissen van de verslagen soldaten. René Tardi spendeerde ongeveer vijf jaar van zijn leven in een kamp. Na de Tweede Wereldoorlog ontvingen de verslagen soldaten nooit iets substantieels voor hun offer. Dit is misschien ook de reden waarom zoon Jaques recentelijk toetreding tot de fameuze Legion d'Honneurs weigerde. Waarom zou hij een onderscheiding verdienen voor iets dat hij graag doet, terwijl de krijgsgevangenen nooit geëerd zijn? In de strip zijn de herinneringen aan de korte strijd en het kamp van Tardi's vader niet spectaculair verbeeld. Er zijn geen ontsnappingspogingen of gevechten. De grootste heldendaad van René is zijn gevecht met twee Duitse tanks. Het commentaar van zijn zoon: ''t Is anders dan in films! Minder goed!' Door het gehele verhaal voert zoon Jacques zichzelf ten tonele als een schooljongen. Hij blijft zijn vader vragen naar meer actie en verzet, René vertelt echter de saaie waarheid over zijn verblijf in Stalag IIB; het was vooral veel verveling en symbolisch verzet. Zo zorgden de Fransen dagelijks voor verwarring tijdens het appèl. De Duitsers telden nooit hetzelfde aantal mensen. Jacques Tardi had het verhaal van zijn vader best meer spanning mee kunnen geven. Maar de Fransman lijkt met dit werk vooral te willen zeggen wat een zonde van de tijd deze oorlog voor de Franse krijgsgevangenen was. De stijl van Tardi is ten opzichte van zijn werk over de Eerste Wereldoorlog niet veel veranderd. Zo is de pagina-indeling nog steeds in drie stroken over de breedte. Zijn stijl is krachtig en aangrijpend, al gebruikt hij in deze wel erg veel tekst. Het feit dat Tardi zichzelf in het boek ook een plaats geeft is sterk maar heeft niet dezelfde kracht als het eindeloze geëtter tussen Artie en Vladek Spiegelman in Maus. Toch is er ook wat te zeggen voor Tardi's benadering, die de lezer nog meer dwingt tussen de regels, of beter, tussen vader en zoon te lezen. Ik René Tardi - Krijgsgevangene in Stalag IIB is een memorabel en persoonlijk werk. Dit eerste van twee delen eindigt met het vertrek van René uit het kamp tegen het einde van de oorlog. Of het tweede deel van deze serie avontuurlijker is, is moeilijk in te schatten. De verbeelding van de verveling die in het kamp heerste, is juist de bron van de zeggingskracht van deze strip.