Smile van Raina Telgemeier ontving een Eisner-award in de categorie 'Best publication for teens'. Gezien de steriele tekeningen en nietszeggende inkleuring van het boek moet het vooral het verhaal zijn geweest dat de jury heeft overtuigd. Telgemeijer vertelt in Smile over haar puberteit. Haar probleemloze jeugd wordt stukgeslagen wanneer ze valt en haar twee voortanden kwijtraakt. De kracht van Smile is dat het hoofdpersonage eigenlijk niet eens zo lijkt te zitten met het missen van haar tanden. Ze kan er zelfs best met haar vriendinnen over lachen; iets dat ik niet alle pubermeisjes toe zou dichten. Het grootste probleem van Smile is dat het alleen echt interessant is voor tieners, en dan vooral meisjes. Probleem hierbij is dat dit autobiografische verhaal erg politiek correct voelt en op de schouders wordt gedragen door educatieve instellingen en verenigingen. Volgens mij raken tienermeisjes vooral onder de indruk van de veel spannender en gewaagder verhalen die in manga voorkomen.