Heeft u zich ook altijd afgevraagd hoe je Taka Takata moet uitspreken? Een probleem dat Zozolala en William Vance ook al oproepen. Gelukkig maakt dat bij recensies niets uit. Jo-El Azara, het pseudoniem van de Belg Joseph Loeckx, tekende voor Willy Vandersteen en Hergé en publiceerde al jong in weekbladen Robbedoes en Kuifje. Vooral in Kuifje werd hij een populaire tekenaar van humoristische strips. Na enige tijd bedacht hij in de jaren 1960 een strip over de Japanse legerkadet Taka Takata en de dommige en bazige officier kolonel Rata Hüsaja. Taka Takata is een simpele, vriendelijke figuur die te pas en te onpas ge- en misbruikt wordt door zijn baas. Een relatie vergelijkbaar met Leonardo en Leerling, al komt Taka Takata er fysiek vaak beter vanaf. Het taalgebruik van de heren is een knipoog en staat bol van de - voor die tijd gebruikelijke - omslachtigheid. Zinnen zoals 'O onuitsprekelijke grote gelukzaligheid en onaangeroerd plezier, vandaag is een dag van opperste pracht', schieten je constant om de oren. Neem dan ook nog de belegen grappen van Antoine Raymond (Vicq) die, vergeleken met de spitsvondige en pittige humorstrips van tegenwoordig, verhaaltjes aflevert die de tand des tijds niet meer doorstaan. De zes eerdere albums verschenen niet voor niets zo'n vijfendertig, veertig jaar geleden (tussen 1969 en 1977). Alleen vanuit nostalgisch oogpunt is deze vanonder het stof vandaan gehaalde stripreeks de moeite waard.